Księga Estery powinna być usunięta z Biblii!!!

wikipedia napisał:Achaszwerosz (hebr. אֲחַשְׁוֵרוֹשׁ) — hebrajska forma imienia króla perskiego Kserksesa I. Kserkses I (486-465 przed Chr.) rozwiódł się z Waszti, by poślubić Esterę, żydowską dziewczynę, która dzięki temu została królową. O Achaszweroszu wspomina także Księga Ezdrasza. Do niego zanoszono skargi, gdy żydowscy wygnańcy po powrocie zaczęli odbudowywać Jerozolimę.

wikipedia napisał:Nieznane jest pochodzenie Roksolany, według różnych źródeł mogła ona pochodzić z ruskiej części Królestwa Polskiego i prawdopodobnie została ofiarowana sułtanowi jako niewolnica przez paszę Ibrahima[1].

Pierwszy syn Sulejmana i Roksolany urodził się w 1521 roku. Roksolana była wielką miłością władcy. Adresował do niej poezję miłosną. Para pozostawiła wiele listów miłosnych. W roku 1530 (data podawana przez angielskiego posła na dworze sułtańskim, George'a Younga) odbył się oficjalny ślub Sulejmana i Roksolany oraz wystawne wesele[1]. Sułtanka zaproponowała budowę meczetu noszącego imię Sulejmana. Pomysł ten zrealizował nadworny architekt Sinan. Wielki wpływ na panującego wykorzystywała do rozgrywek politycznych: wpływała na politykę zewnętrzną (przypisuje się jej przyjazne nastawienie sułtana do Polski), prowadziła korespondencję z Boną Sforzą i Zygmuntem II. Brała udział w walce o wyznaczenie następcy tronu; spowodowała, że jej syn Selim po śmierci ojca objął tron jako Selim II.

Po jej śmierci padyszach prowadził działalność poświęconą pamięci żony (kontynuując dzieło rozpoczęte przez Roksolanę w ostatnich latach życia). Ufundował w imperium liczne obiekty poświęcone jej pamięci. Zostali pochowani w jednej krypcie, ich grobowce sąsiadują ze sobą. Zapoczątkowany przez Roksolanę okres rzeczywistego wpływu żon sułtanów na ich mężów nazywany jest epoką rządów sułtanek.

Mat 19 napisał:(3) I przyszli do niego faryzeusze, kusząc go i mówiąc: Czy wolno odprawić żonę swoją dla każdej przyczyny?

(4) A On, odpowiadając, rzekł: Czyż nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył mężczyznę i kobietę?

(5) I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i połączy się z żoną swoją, i będą ci dwoje jednym ciałem.

(6) A tak już nie są dwoje, ale jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza.

(7) Mówią mu: Czemuż jednak Mojżesz nakazał dać list rozwodowy i odprawić?

( Rzecze im: Mojżesz pozwolił wam odprawiać swoje żony ze względu na zatwardziałość serc waszych, ale od początku tak nie było.

wikipedia napisał:Waszti – królowa, jedna z postaci występujących w Księdze Estery.

Prawdopodobnie żyła w V wieku przed Chrystusem, była pierwszą żoną króla Achaszwerosza, oddalona za nieposłuszeństwo, została zastąpiona przez Esterę.

zbawienie.com napisał:
W dzisiejszych czasach data Paschy jest brana  z kalendarza żydowskiej sekty Chabad Lubawitcz. Tak się składa, że co 3 lata lat dodaje się do kalendarza żydowskiego jeden miesiąc i w tym roku celebruje się zamiast Paschy nie biblijne żydowskie święto Purim. Jest to święto oparte luźno na apokryficznej i fikcyjnej księgi Estery i jest to celebracja wykonania wyroku na wrogach Żydów w Persji, czyli Hamana i jego popleczników.

Problem z tym świętem polega na niepewnym źródle księgi Estery oraz na braku jakiegokolwiek dowodu na to, że taka postać jak Estera istniała oraz brak jakiegokolwiek dowodu na to, że Bóg ma jakikolwiek udział w ustanowieniu tego święta.

Jednym z głównych problemów księgi Estery jest używanie nazwy - Żydzi.

Gdyby Bóg polecił komukolwiek napisanie księgi Estery, nie użyłby w niej nazwy - Żydzi.

Bóg osobiście nadał nowe imię Jakubowi - Izrael i od tego momentu Izrael jest nazwą Narodu Wybranego, a członkowie tego narodu są nazywani Izraelitami, a nie Izraelczykami, jak nazywają siebie Żydzi.

Cytat z Wikipedii na dzień dzisiejszy. Link - https://pl.wikipedia.org/wiki/Ksi%C4%99ga_Estery

Autor zarówno hebrajskiej jak i greckiej wersji Księgi Estery pozostaje nieznany[6], natomiast autorstwo było przypisywane wielu autorom, na podstawie różnych przesłanek[7]. Klemens Aleksandryjski uważał, na podstawie bezpośrednich zapisów w księdze, że autorem był sam Mardocheusz[a]. Św. Augustyn i św. Izydor pisali, że autorem jest Ezdrasz ze względu na podobieństwa językowe księgi Estery z Księgą Ezdrasza oraz Pierwszą Księgą Kronik i Drugą Księgą Kronik[7]. Hermann Zschokke prezentował pogląd, że autorem był współczesny Mardocheuszowi współwyznawca, korzystający przy pisaniu zarówno z bezpośrednich informacji jak i ze źródeł pisanych[7], a Johannes Schildenberger, że tekst hebrajski i tekst grecki mają dwóch odrębnych autorów[10]. Według Talmudu autorami księgi byli mężowie Wielkiej Synagogi, co oznaczało by jej powstanie dopiero w II wieku n.e., co przeczy innym źródłom[7]. Według obecnych poglądów, autorem wersji hebrajskiej był Żyd, piszący około 150 roku p.n.e. po zwycięstwie Machabeuszów, na podstawie dostępnych wówczas jeszcze oryginalnych źródeł i przekazów ustnych, natomiast autorem lub też tłumaczem wersji hebrajskiej i redaktorem wersji greckiej był hellenistyczny Żyd przed 114 rokiem p.n.e.[7][10].

Księga Estery wyróżnia się na tle innych ksiąg swoimi walorami artystycznymi[26]. Uważana jest przez egzegetów za midrasz na tle historycznym[49], powieść na rdzeniu historycznym[9], legendę dworską[38], a także legendę etiologiczną[26]. Oprócz wątków historycznych Księga Estery zawiera motywy baśniowe, mitologiczne i poetyckie. Hermann Gunkel zaliczał ją do powieści historycznych. Carl Heinrich Cornill twierdził, że w Księdze Estery można dostrzec ślady wydarzeń z okresu wojen machabejskich, np. data obchodów Święta Purim pokrywa się z dniem, w którym Juda Machabeusz zwyciężył Nikanora (1 Mch 7, 49; 2 Mch 15, 36)[50]. Robert Henry Pfeiffer uważał księgę za dzieło literackie, które za Jana Hirkana (134–104 przed Chr.) miało uzasadniać kilkudniowe obchody zwycięstwa nad Nikanorem[50].

Mamy oficjalne potwierdzenie z Wikipedii, która z reguły jest wyjątkowo pro izraelska, ale w tym przypadku jej spowinowacenie z Izraelem nie wychodzi Żydom na zdrowie. Powyższe cytaty wskazują wyraźnie na jedyny wniosek, który jest logiczny.

Księga Estery posiada zerową wiarygodność.

Nawet baśnie Andersena darzymy większym szacunkiem, chociażby z powodu posiadania znanego autora, Andersena oraz prawidłowego, zgodnego z prawdą tytułu - Baśnie. W tym kontekście księga Estery z pewnością jest nie jest księgą natchnioną przez Boga, jest księgą czysto fikcyjną, opartą na fałszu autorów historii 'królowej' Estery.

Księga Estery jest kolejnym jawnym dowodem prób fałszerstwa Biblii, w której baśnie bezimiennych autorów oraz nie potwierdzone postacie, okresy wydarzeń ani historia nie mogą być w żadnym przypadku uznane za... Słowo Boże.

Przypisywanie autorstwa Bogu księdze Estery jest jawnym ubliżeniem...  Bogu.

Oczywiste fakty nie przeszkadzają żadnej z chrześcijańskich religii oficjalne uznawanie całej Biblii z księgą Estery włącznie jako Pisma święte, natchnione przez Boga. Oczywiście religie cytują werset fałszywego apostoła Pawła na potwierdzenie autorstwa Boga całej Biblii.

II Tymoteusza 3:(16) Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości.

W tym kontekście powyższy werset zaprzecza natchnieniu Pawła i poważnie podważa jego wiarygodność.

wikipedia napisał:Ok. 1300 p.n.e. Edomici (pochodzący według Biblii od Ezawa), będący odłamem koczujących na obrzeżach Pustyni Syryjsko-Arabskiej Aramejczyków, uderzyli na mieszkańców pogórza Seir (nazwa wymienna z Edomem), Chorytów (być może chodzi o Hurytów) i osiedlili się na ich ziemiach. Utworzyli związek plemienny złożony z 14 klanów edomickich i 7 klanów choryckich, któremu przewodzili królowie elekcyjni. Drugi z kolei król Edomu - Jobab - był przez tradycję żydowską i chrześcijańską utożsamiany z bohaterem biblijnej Księgi Hioba. Po osiedleniu się w Seirze Edomici zaczęli mówić dialektem języka kananejskiego. Ich bogiem plemiennym był Kaus (inaczej Kos).

Od czasów żydowskich królów Saula i Dawida Edom prowadził ciągłe wojny z Izraelem.

O Edom zabiegali Żydzi chcąc zapewnić sobie bezpośrednią drogę do Egiptu. W odwecie mieszkańcy tej krainy, parli na północ pożądając żyznych ziem należący do Izraelitów.

W VI wieku p.n.e. Edomici opuszczają swe rozległe państwo i osiedlają się na południu Izraela. Prawdopodobnie z powodu arabskich i nabatejskich najazdów, małej żyzności pustynnych gleb i tego, że w roku 586 p.n.e. król babiloński Nabuchodonozor II pobił Żydów i uprowadził ich rzesze w niewolę (zob. Niewola babilońska). Zdobyte praktycznie bez walki ziemie na początku VI wieku p.n.e. Idumejczycy musieli zacząć bronić swych ziem od 538 roku p.n.e. z chwilą gdy król perski Cyrus II po zdobyciu Babilonu, pozwolił Izraelitom wrócić do swojej ojczyzny.

W Imperium Perskim (potem Palestyna znalazła się w państwie Ptolemejskim i Seleukidzkim) Idumejczycy i Żydzi nie mogli prowadzić otwartych wojen. Nie przeszkadzało to jednak obu narodom wzajemnie się nienawidzić. Po sukcesie powstania Machabeuszy w 141 roku p.n.e. Izrael, mógł wreszcie rozprawić się z odwiecznym wrogiem. W roku 126 p.n.e. żydowska dynastia Hasmoneuszy ostatecznie podbija Edom i przyłącza ją do państwa izraelskiego. Hasmoneusze narzucili pokonanym swoje obyczaje i wierzenia.

wikipedia napisał:Księga zawiera opowieść o wydarzeniach w państwie perskiego króla Aswerusa. Wśród badaczy nie ma zgody co do historyczności lub też jej braku wydarzeń opisanych w księdze[26][27][28]. Pierwszym, który zakwestionował historyczność księgi, był Johann Salomo Semler w 1773 roku, uważając ją za czystą fikcję literacką[29]. W sporze o historyczność księgi podnoszone są cztery podstawowe kwestie: identyfikacja króla Aswerusa jako jednego z królów Babilonii, pozycja Estery na dworze jako królewskiej żony, wiek Mardocheusza w momencie opisywanych wydarzeń oraz liczba ofiar wśród przeciwników narodu żydowskiego[26][27].


Hans Burgkmair starszy, Historia Estery, 1528, Stara Pinakoteka
Aswerus został zidentyfikowany jako Kserkses I, którego małżonką w opisywanym okresie była, według Herodota, Amestris, córka Otanesa, która ze względu na opisane cechy charakteru nie może być utożsamiana z Esterą

wikipedia napisał:Kserkses I (pers. خشایارشا, Chszajarsza) (ur. ok. 518 p.n.e., zm. 465 p.n.e.) – szachinszach perski z dynastii Achemenidów. Panował w latach 485–465 p.n.e. Był synem i następcą Dariusza I Wielkiego.

wikipedia napisał:Cyrus II Wielki, zwany także Starszym (ok. 590-529 p.n.e.) – król Persji z dynastii Achemenidów, syn króla Anszanu Kambyzesa I i medyjskiej księżniczki Mandane. 

1 Ks. Kr. 11 napisał:(15) Gdy bowiem Dawid pobił Edomitów, a Joab, wódz wojska, wyruszył, aby pogrzebać poległych, wytracił on wszystkich mężczyzn w Edomie.
(16) A Joab i cały Izrael przebywał tam przez sześć miesięcy, dopóki nie wybili wszystkich mężczyzn w Edomie.
(17) Wtedy Hasad uciekł wraz z kilku Edomczykami należącymi do dworzan jego ojca, aby się udać do Egiptu, a Hadad był wtedy małym chłopcem.
(18) Ruszyli wtedy z Midian i dotarli do Paran; zabrawszy z sobą ludzi z Paran doszli do Egiptu, do faraona, króla egipskiego. Ten dał mu dom i wyznaczył mu przydział żywności i nadał mu ziemię.

Estery 1:1  I stało się za dni Achaszwerosza - a Achaszwerosz panował od Indii aż do Etiopii nad stu dwudziestu siedmiu prowincjami. Est 1:2  Otóż w tych dniach, gdy król Achaszwerosz zasiadał na swoim tronie królewskim na zamku w Suzie, 3  W trzecim roku swego panowania wydał ucztę dla wszystkich swoich książąt i dworzan, przy czym stawili się przed nim wojskowi perscy i medyjscy, dostojnicy i książęta prowincji,

Est 1:1  In the second year of the reign of Artaxerxes the great king, on the first day of Nisan,

Rodz. 27 napisał:(40) Z miecza twego żyć będziesz i bratu twemu służyć będziesz, ale gdy wytężysz siły, zrzucisz z szyi jarzmo jego.

(41) Dlatego znienawidził Ezaw Jakuba z powodu błogosławieństwa, którym go pobłogosławił ojciec, i taki powziął Ezaw zamiar: Zbliżają się dni żałoby po ojcu moim. Wtedy zabiję brata mego Jakuba.

NathanieLysandeR napisał:Księga Estery oficjalnie została spisane w 2 wersjach językowych – Tanach i oraz dodatki z Septuaginty, wersja Grecka zawiera pewne dodatki rozdziały 10-16 z Biblii Wujka,
https://basileia785.wordpress.com/2017/02/25/ksiega-estery/
Problemem tego dzieła jest zamieszanie z imieniem Perskiego władcy – Kserksesa czy też Artakserksesa, Tanach używa nazwy Achaszwerosz a LXX Aswerus, mnie to nie dziwi skoro Idumejczycy używali dialektu Aramejskiego to przetłumaczyli imiona na dialekt Aramejskiego czyli ”starosyryjskiego”’ .
Samo dzieło ewidentnie potępia Persów czy ogólnie podsyca negatywne emocje wobec nie-żydów
Est 10:( A narody to połączone razem aby zniszczyć Judejczyków i ich imię.
Cały czas przypominają o wybijaniu tak zwanych Judejczyków, antysemityzm 2500 lat temu i ten zły Haman…
Kolejna kwestia to sprzeczności z pozostałymi księgami, jak wiadomo 9,5 narodów Izraela uprowadzili Asyryjczycy do terenów (gór) Medyjskich inaczej mówiąc w kulturze Medów i Persów ukrywa się element scalający rzekomo zaginione plemiona Izraela.
Pozostałe księgi raczej nie potępiają Persów, ba! Cyrus został nazwany Chrystusem (nie ważne czy swój chłop czy natchnięty przez Boga by wypuścił Judejczyków, Lewitów i Galilejczyków znaczy się Beniaminitów)
Pozostałe księgi wyrażają się o narodzie wybranym w niepochlebnym tonie:
Iz 1:(11) Co mi po mnóstwie waszych krwawych ofiar – mówi Pan. Jestem syty całopaleń baranów i tłuszczu karmnych cieląt, a krwi byków i jagniąt, i kozłów nie pragnę.
(12) Gdy przychodzicie, aby zjawić się przed moim obliczem, któż tego żądał od was, abyście wydeptali moje dziedzińce? (13) Nie składajcie już ofiary daremnej, kadzenie, nowie i sabaty mi obrzydły, zwoływanie uroczystych zebrań – nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości.
(14) Waszych nowiów i świąt nienawidzi moja dusza, stały mi się ciężarem, zmęczyłem się znosząc je.
(15) A gdy wyciągacie swoje ręce, zakrywam moje oczy przed wami, choćbyście pomnożyli wasze modlitwy, nie wysłucham was, bo na waszych rękach pełno krwi. (16) Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić!
Czyli naród wybrany jest narodem grzeszników a Ks Estery oskarża Persów o antysemityzm i bezpodstawne ataki chociaż sami rzekomi Judejczycy (Mardocheusz z plemienia Beniamina, imię ku czci Marduka albo jest się z narodu Judy albo Beniamina albo pół na pół) podstępem zdobywają władzę w państwie manipulując władcą poprzez płeć piękną.
Typowa Syjonistyczna księga jedynie co w niej ciekawe to opis w jaki sposób podbija się obce państwa. W tym samym miejscu powinna znajdować się 1 Ks Henocha, wydalona z oczywistych względów wydalona a Protestanci nie protestują dla nich ważne jest to co powie pan rabin a pan rabin mówi że oryginałem są teksty niejasnego pochodzenia.