Liczba Zwierzęcia - 666

Jesteśmy upadłymi, wiemy że nas koniec się zbliża, wiemy że idziemy na zatracenie, zbierzmy się wszyscy i wykorzystajmy nasze ostatnie chwile ...

Kocham te ich piosenki i ubolewania.

Ale ani nie przepraszają, ani nigdy nie zlitowali się jeszcze nad nikim.

Nadal przelewają krew na całym świecie.


Boże, nie przebacz im tego nigdy.


Oni zawsze będą po stronie skrajnego zła!

Nic dziwnego. Skoro upadli ze smokiem na czele otrzymali już dawno temu wyrok potępienia, jedyne co im zostało, to walka z Bogiem w nadziei, że uda im się wygrać i...przeżyć.

Z tego co ustaliliśmy i co widać już doskonale ich głównym celem jest zniszczenie Dzieła Stwórczego począwszy od rodzaju ludzkiego.

Oczywiście oni za całe zło obwiniają Boga i Jego Prawa, oskarżając Go o niesprawiedliwość i tyranię.

To samo można powiedzieć o twórczości Pawła, którego listy są przepełnione nawoływaniem do bezprawia i posłuszeństwa wobec naziemnych zwierzchności. Emanuje od nich pogarda wobec człowieka takim, jakiego uczynił Stwórca oraz ukazuje nadzieję rzekomego powrotu do nieba i życia poza cielesnego.

To jest wszystko mowa smoka, czyli bluźnienie przeciwko Bogu i walka z Nim, z Barankiem i Narodem Wybranym i jak wynika z proroctw Daniela, bestia jako ostatni władca ziemi, będzie działać bardzo podstępnie...

Dan 7:
(23) Powiedział tak: Czwarta bestia - to czwarte królestwo, które będzie na ziemi, różne od wszystkich królestw; pochłonie ono całą ziemię, podepce ją i zetrze.
(24) Dziesięć zaś rogów - z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, po nich zaś inny powstanie, odmienny od poprzednich, i obali trzech królów.
(25) Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i wytracał świętych Najwyższego, będzie zamierzał zmienić czasy i Prawo, a święci będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu.
(26) Wtedy odbędzie się sąd i odbiorą mu władzę, by go zniszczyć i zniweczyć doszczętnie.
(27) A panowanie i władzę, i wielkość królestw pod całym niebem otrzyma lud święty Najwyższego. Królestwo Jego będzie wiecznym królestwem; będą Mu służyły wszystkie moce i będą Mu uległe.


Dan 8:
(9) Z jednego z nich wyrósł inny, mały róg, i wzrastał nadmiernie ku południowi, ku wschodowi i ku wspaniałemu krajowi.
(10) Wzniósł się on aż do wojska niebieskiego i strącił na ziemię część wojska oraz gwiazd i podeptał je.
(11) Wielkością dosięgał on niemal Władcy wojska, odjął Mu wieczną ofiarę, obalił miejsce Jego przybytku
(12) i Jego wojsko. Jako codzienną ofiarę składał występek i prawdę rzucił na ziemię; działał zaś skutecznie.


(23) A przy końcu ich panowania, gdy występni dopełnią swej miary, powstanie król o okrutnym obliczu, zdolny rozumieć rzeczy tajemne.
(24) Jego moc będzie potężna, ale nie dzięki własnej sile. Będzie zamierzał rzeczy dziwne i dozna powodzenia w swych poczynaniach; obróci wniwecz potężnych i naród świętych.
(25) Przy jego przebiegłości i knowanie będzie skuteczne w jego ręku. Stanie się on wyniosłym w sercu i niespodziane zgotuje zagładę wielu. Powstanie przeciw Najwyższemu Księciu, lecz bez udziału ręki ludzkiej zostanie skruszony.
(26) Widzenie zaś o wieczorach i rankach, jakie opowiedziano tobie, jest prawdziwe. Ty jednak widzenie okryj milczeniem, bo dotyczy ono dni odległych.


Dan 11:
(36) Król będzie działał według swego upodobania; uczyni się wyniosłym i będzie się wywyższał ponad wszystkich bogów. Przeciw Bogu będzie mówił rzeczy dziwne i dozna powodzenia aż się wypełni gniew, bowiem to, co zostało postanowione, dokona się.
(37) Nie będzie czcił bogów swoich przodków; ani ulubieńca kobiet, ani żadnego innego boga nie będzie poważał. Wobec wszystkich będzie okazywał się wielki

Dlatego myślę, że mimo różnych scenariuszy, które zakładamy, trzeba brać pod uwagę te najgorsze i najbardziej podstępne, ponieważ upadli będą działać wobec jawnych pokazów Bożej Mocy i zapewne posuną się do najgorszych bluźnierstw i kłamstw.

Jeśli Bóg ma zezwolić bestii z morza na 42 miesiące bezwzględnych rządów, kiedy to fałszywemu prorokowi będzie dane czynić przed nią fałszywe cuda i znaki na drodze do kultu jej wizerunku i wzięcia znamienia, to spodziewać należy się najgorszego, a przecież już jest bardzo źle.

Kluczem do tego faktycznie zdaje się być Święta Góra Boża - Syjon...

Henryk napisał:

Powtórzę jeszcze raz, że kluczem do zrozumienia tego wszystkiego jest walka z Bogiem o Boże wzgórze Syjon. Dlatego rzeczywiści Żydzi ortodoksyjni od Izraela trzymają się z daleka, ponieważ wiedzą, że jest to akcja przeciwko Bogu, a oni nie tyle są Żydami ale są rzeczywistymi Judejczykami, pochodzą z pokolenia Judy i są tak samo znienawidzeni przez Syjonistów, jak i my jesteśmy, czyli Słowianie.

Myślę, że Syjon jest potrzebny bestii właśnie po to, by dokonać maksymalnego zwiedzenia, nie takiego jakie mamy obecnie, z którego można jeszcze się nawrócić, ale takiego po którym nastąpi wieczna śmierć w jeziorze ognia...

Objawienie 19

(20) I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego. Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.

Taki jest cel smoka i jego bestii i do tego potrzebują "ohydy czyniącej spustoszenie" postawionej na Miejscu Świętym, która będzie czynić istne spustoszenie, prowadząc ludzkość do jeziora ognia.

Tak więc wygląda na to, że syjoniści na najwyższych szczeblach władzy, czyli tak naprawdę lucyferianie - synagoga szatana, biorą w tym czynny udział, stąd dążenia obecnych władz syjonistycznych do opanowania Syjonu.
Syjoniści to czciciele smoka i bestii, oddający im pokłon.

Objawienie 13

(4) I oddali pokłon smokowi za to, że dał zwierzęciu moc, a także zwierzęciu oddali pokłon, mówiąc: Któż jest podobny do zwierzęcia i któż może z nim walczyć?

(5) I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wyniosłe i bluźniercze, dano mu też moc działania przez czterdzieści i dwa miesiące.

(6) I otworzyło paszczę swoją, by bluźnić przeciwko Bogu, bluźnić przeciwko imieniu jego i przybytkowi jego, przeciwko tym, którzy mieszkają w niebie.

(7) I dozwolono mu wszcząć walkę ze świętymi i zwyciężać ich; dano mu też władzę nad wszystkimi plemionami i ludami, i językami, i narodami.

( I oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, każdy, którego imię nie jest od założenia świata zapisane w księdze żywota Baranka, który został zabity.

Mam kolejny trop wskazujący na to, że fałszywy prorok, czyli bestia z otchłani (ponieważ to jedno i to samo) nie będzie odgrywać roli pojedyńczej postaci, ale zorganizowanej grupy, prawdopodobnie samych upadłych pod zbliżoną do ludzkiej postacią, którzy będą zwodzić ludzi znakami i cudami...

Objawienie 13

(11) I widziałem inne zwierzę, wychodzące z ziemi, które miało dwa rogi podobne do baranich, i mówiło jak smok.

(12) A wykonuje ono wszelką władzę pierwszego zwierzęcia na jego oczach. Ono to sprawia, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszemu zwierzęciu, którego śmiertelna rana była wygojona.

(13) I czyni wielkie cuda, tak że i ogień z nieba spuszcza na ziemię na oczach ludzi.

(14) I zwodzi mieszkańców ziemi przez cuda, jakie dano mu czynić na oczach zwierzęcia, namawiając mieszkańców ziemi, by postawili posąg zwierzęciu, które ma ranę od miecza, a jednak zostało przy życiu.

Objawienie 19

(20) I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego. Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.

Jak wiemy, Objawienie dane Janowi było odpowiedzią na powstanie fałszywych nauk diabła rozsianych przez Pawła i powstało później niż nauki dane przez Isusa podczas Jego pobytu na ziemi. Tak więc Jan spisał w proroczych symbolach układ sił zła panujących na ziemi w czasach końca i ujawnił ich zamierzenia oraz wyrok jaki na nie spadnie.

Co ciekawe, Isus jednak nawiązywał już do tego w swych naukach będąc jeszcze na ziemi i już wtedy dał wiele informacji o tym, jakie ruchy wykona zły. Prostym przykładem jest przypowieść "o kąkolu na roli", mówiąca wprost o wysłannikach diabła rozsianych jako przeciwwaga do Słowa Bożego.

To są bardzo dokładne proroctwa i jestem pewien, że w Pismach jest zawarta, choć ukryta, odpowiedź na wszystkie kwestie i dokładny opis nadchodzącuch wydarzeń oraz działań zwłaszcza przeciwników Boga.

A w czasach końca pierwsze skrzypce w szykach złego odegra bestia z morza i jej fałszywy prorok - bestia z ziemi, czyniący znaki i cuda.

Skąd pewność, że to nie będzie pojedyńcza postać - osoba???

Sam Isus nam o tym mówi...

Mateusza 24

(21) Wtedy bowiem nastanie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie.

(22) A gdyby nie były skrócone owe dni, nie ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni.

(23) Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Pomazaniec albo tam, nie wierzcie.

(24) Powstaną bowiem fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych.

(25) Oto powiedziałem wam.

(26) Gdyby więc wam powiedzieli: Oto jest na pustyni - nie wychodźcie; oto jest w kryjówce - nie wierzcie.

(27) Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego,

Powstaną bowiem fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda

Isus wyraźnie nas przed nimi ostrzega i możemy mieć pewność, że fałszywy prorok, kimkolwiek się okaże i pod jaką postacią, będzie czynił wielkie znaki i cuda. Objawienie mówi o spuszczaniu ognia z nieba, tak więc będą to próby zwiedzenia nawet "wybranych".

Warte uwagi, jak już o tym pisałem jest to, że Isus ostrzega aby nie wychodzić nigdzie, gdy nam powiedzą, że Chrystus jest na pustyni, ponieważ przyjście Syna Człowieczego będzie szczególnym znakiem widocznym na całej ziemi, ale...

...czy dla wszystkich rozpoznawalnym w obliczu działań bestii i jej proroków???

Według mego przekonania, przyjście Isusa na ziemię w celu wyzwolenia Ludu Bożego nastąpi w kilka miesięcy po zakończeniu pieczętowania 144000 i uwolnieniu upadłych z otchłani z Apollem na czele, kimkolwiek on jest, który doprowadzi do ustanowienia ohydy spustoszenia na Miejscu Świętym.

Gdy ohyda powstanie, być może jako dzieło ostatnich 10 królów, będzie znakiem do ucieczki Ludu Bożego i wstępem do objęcia władzy totalnej przez bestie z morza i otchłani na 42 miesiącie.

Przyjście Isusa jest opisane jakby znak widzialny na całym niebie i według mnie Jego pojawienie się na ziemi, o którym mówi u Mateusza, nie jest tym samy co wystąpienie Jego wraz z wojskami w celu stoczenia bitwy Armagedonu opisanych w Objawieniu Jana.

Objawienie 19

(11) I widziałem niebo otwarte, a oto biały koń, a Ten, który na nim siedział nazywa się Wierny i Prawdziwy, gdyż sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy.

(12) Oczy zaś jego jak płomień ognia, a na głowie jego liczne diademy. Imię swoje miał wypisane, lecz nie znał go nikt, tylko on sam.

(13) A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże.

(14) A wojska w niebie następowały za nim na białych koniach, przyobleczone w czysty, biały bisior.

(15) A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną, On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego.

(16) A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.

(17) I widziałem jednego anioła stojącego w słońcu; i zawołał głosem donośnym, mówiąc wszystkim ptakom latającym środkiem nieba: Nuże, zbierzcie się na wielką ucztę Bożą,

(18) By jeść ciała królów i ciała wodzów, i ciała mocarzy, i ciała koni oraz ich jeźdźców, i ciała wszystkich wolnych i niewolników, małych i wielkich.

(19) I widziałem zwierzę i królów ziemi, i wojska ich, zebrane, by stoczyć bój z tym, który siedział na koniu. oraz z jego wojskiem.

(20) I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego. Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.

(21) A pozostali byli pobici mieczem wychodzącym z ust jeźdźca na koniu, i wszystkie ptaki nasyciły się ich ciałami.

Powyżej mamy opis zakończenia wielkiego ucisku i rządów smoka i bestii.

U Mateusza mamy opis wydarzeń poprzedzających wielki ucisk!

Tak więc wygląda na to, że pierwsze przyjście Isusa będzie widoczne dla wszystkich, ale nie dla wszystkich rozpoznawalne i wtedy przyjdzie On ze swymi aniołami żeby porwać 144000 oraz kąkol na spalenie i wyzwolić Lud Boży. Wtedy też fałszywy prorok może podjąć bezpośrednią propagandę uznającą Isusa za antychrysta według pawłowej śpiewki.

Natomiast w Objawieniu mamy mowę o wystąpieniu Isusa z Jego armią przygotowanych już w czysty biały bisior 144000 idących stoczyć bitwę Armagedonu.

Obecnie nasilające się działania militarne i kontrola wokół Syjonu to działania poprzedzające bliski już wielki ucisk.

To bardzo ciekawy temat i myślę, że jesteśmy na dobrym tropie.


Ostatnio jednak uświadomiłem sobie, że dziwne jest to, że liczba 666, zawarta dzisiaj w każdym przekładzie Biblii jest tak popularna - zwłaszcza teraz - i że jest ona głównie kojarzona z szatanem, a rzadziej z Bestią, podczas gdy ma to być przecież nie liczba imienia szatana, tylko liczba imienia Bestii z otchłani, czyli Bestii, która nie została jeszcze z niej wypuszczona, a do tego tę liczbę jej imienia trzeba przecież dopiero obliczyć.

A skoro trzeba ją dopiero obliczyć, to patrząc logicznie nie może nią być powszechnie znana wszystkim liczba 666 (a więc znana również i poganom), bo wówczas nie byłaby już nikomu potrzebna mądrość od Boga, aby ją obliczyć.

Z tego też powodu nabrałem podejrzeń, że z tą liczbą 666, która jest w naszych Bibliach jest coś nie tak i że może być ona celowym, szatańskim fałszerstwem.


W związku naszły mnie ostatnio takie oto przemyślenia, które ułożyły się w poniższą hipotezę.

Chciałem tylko sprawdzić, czy można znaleźć jakieś dowody na moje podejrzenia co do liczby 666, ale to, co po drodze zauważyłem i zrozumiałem, totalnie mnie zaskoczyło…


Ale do rzeczy.


Myślę, że aby dowiedzieć się, jakiej liczby, która będzie liczbowym odpowiednikiem imienia Bestii należy szukać albo w ogóle co zostało rzeczywiście napisane w miejscu, w którym w każdej Biblii jest dzisiaj liczba 666, to moim zdaniem trzeba sięgnąć do źródeł tego, co teraz jest zawarte w Bibliach, czyli po możliwie najstarszy, znany grecki tekst Objawienia Jana zawierający fragment 13:18 i to najlepiej taki, który jest dostępny w sieci, aby każdy zainteresowany mógł go sobie samodzielnie przestudiować.

Skoro bowiem język grecki jest tym, w którym Jan napisał Objawienie, to moim zdaniem ten język musi mieć tutaj kluczowe znaczenie.

Bo przecież to nie jest żaden przypadek, że Jan pisał Objawienie właśnie po grecku, czyli akurat w takim języku, którego litery alfabetu są używane do wyrażania cyfr i liczb.

Zatem z punktu widzenia przyjętego wyżej celu tych poszukiwań rękopisy NT napisane w innym języku niż grecki są poza kręgiem mojego zainteresowania, bo one nie mają tutaj większego znaczenia.

Tak więc zgodnie z tym założeniem poszukałem jak najstarszych dostępnych w sieci manuskryptów zawierających tekst Objawienia 13:18 w języku greckim, aby sprawdzić, co w miejscu, w którym mamy dzisiaj w Bibliach liczbę 666 zostało napisane w tych manuskryptach.


Jeśli przyjąć założenie, że powszechnie znana liczba 666 jest fałszerstwem, to powstaje pytanie, czy są zatem jakieś inne liczby niż 666, znajdujące się w jak najstarszych odkrytych rękopisach zawierających grecki tekst Objawienia 13:18?


Okazuje się, że są.


Spójrzmy, co mamy w Wikipedii na temat „Liczby Bestii”:

Wikipedia napisał:

Liczba Bestii – pojęcie odnoszące się do jednej z postaci 13 rozdziału Apokalipsy św. Jana – pierwszej z Bestii, popularnie utożsamianej z Szatanem lub Antychrystem. Jest ono zwykle kojarzone z liczbą 666, choć w niektórych wersjach tekstu wartość ta wynosi 616, 646 lub 665. Bywa ona zapisywana również jako "FFF" ("F" jest szóstą literą alfabetu łacińskiego).
Zarówno we wczesnym chrześcijaństwie, jak i dziś Liczba Bestii była utożsamiana z dwiema liczbami: 666 i rzadziej 616. Wiąże się to z istnieniem 2 wersji tej liczby w Apokalipsie 13,18. Większość źródeł (w tym Kodeks Aleksandryjski) podaje bowiem χξϛʹ, co w greckim systemie numerycznym oznacza 666. Niektóre manuskrypty (P115, Kodeks Efrema) podają jednak χιϛʹ (616). Prawdopodobnie rozbieżność powstała stosunkowo wcześnie w wyniku błędu kopisty.
Minuskuł 2344 (Gregory-Aland) przekazuje liczbę 665[2], starołaciński Codex Ardmachanus przekazuje liczbę 646[3].

Na marginesie: bardzo ciekawa jest wzmianka, że prawdopodobnie fakt istnienia liczby 616 w nielicznych rękopisach jest wynikiem… błędu kopistów, czyli twórców tych rękopisów, co sugeruje, że liczba 666 jest prawidłowa, ponieważ pojawia się ona w rękopisach częściej niż liczba 616…


cd.

Zanim jednak przejdę do wymienionych powyżej rękopisów NT, które zawierają różne warianty „liczby Bestii”, a zwłaszcza w jakim zostały one napisane języku i kiedy powstały, to muszę krótko napisać o ogólnym podziale rękopisów NT.

Znalazłem ten opis w tym artykule z Wikipedii:

Wikipedia napisał:

Johann Jakob Wettstein (1693-1754) podzielił rękopisy Nowego Testamentu na trzy grupy: majuskuły, minuskuły, lekcjonarze. W XX wieku utworzono jeszcze czwartą grupę: papirusy, która wymieniana jest na pierwszym miejscu. Wettstein na oznaczenie majuskułów posłużył się dużymi literami alfabetu łacińskiego (A, B, C, D), natomiast na oznaczenie minuskułów użył cyfr arabskich (1, 2, 3, 4).

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_minusku%C5%82owy_(Nowy_Testament)


Zatem mamy podział manuskryptów (rękopisów) NT na cztery główne grupy:


- I grupa - papirusy NT.


To najstarsza grupa rękopisów NT.

Składają się one na tzw. Kodeks papirusowy NT:

Wikipedia napisał:

Kodeks papirusowy Nowego Testamentu – kopia partii tekstu Nowego Testamentu wykonana na papirusie. Data papirusów szacowana jest w oparciu o studia paleograficzne. Generalnie biorąc, są najstarszymi i najważniejszymi świadkami tekstu Nowego Testamentu[1].

Papirusy są najstarszymi posiadanymi dokumentami Nowego Testamentu. Pierwszy rękopis papirusowy odkryty został przez Tischendorfa w roku 1868 (oznakowany później jako P11). Zawierał 62-wierszowy fragment 1 Kor 1-7. W ciągu trzydziestu następnych lat C.R. Gregory, Karl Wessely oraz J. Rendel Harris opublikowali następne papirusy Nowego Testamentu. Były one jednak stosunkowo późne i młodsze od najstarszych kodeksów uncjalnych i ich rola w dalszym ciągu nie była doceniana. Wyjątkowy status wśród manuskryptów biblijnych Nowego Testamentu uzyskały dopiero w XX wieku.

Do przełomu doszło w roku 1898, kiedy to w ruinach Oxyrhynchus Grenfell i Hunt odkryli wielką liczbę papirusowych rękopisów, wśród których znajdowały się rękopisy biblijne. Od tego czasu, co jakiś czas, w Oxyrhynchus odnajdywane są nowe i nowe rękopisy. Odkrycia dokonane w latach 30. i 50. XX wieku przyniosły szereg nowych rękopisów (kolekcje Chester Beatty i Bodmera). Odkrycia przyniosły również bardziej kompletne rękopisy, które pozwalają biblistom na odtworzenie wczesnego tekstu Nowego Testamentu[a].

Caspar René Gregory dokonał pierwszej ich klasyfikacji i nadał im symbol P (znak pochodzi z pisma gotyckiego lub anglo-saksońskiego).
Przed rokiem 1900 znano tylko 9 papirusów, a tylko jeden z nich był cytowany w krytycznych wydaniach (P11przez Tischendorfa). Owe 9 papirusów były pojedynczymi fragmentami, z wyjątkiem P15, który zawierał całą kartkę[2]. C.R. Gregory w 1909 roku znał 14 papirusów, a w 1951 roku – 19. Ernst von Dobschütz w 1933 roku doszedł do P48, Kurt Aland w 1967 do P81. Obecnie na liście INTF znajduje się 127 papirusów Nowego Testamentu.

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_kodeks%C3%B3w_papirusowych_Nowego_Testamentu

Pod podanym wyżej linkiem znajduję się także lista zarejestrowanych papirusów NT.


Wśród papirusów NT wyodrębnia się również grupę najstarszych z nich.

To są papirusy powstałe przed rokiem 300, który jest przybliżonym czasem ich powstania:

Wikipedia napisał:

Wczesne rękopisy greckiego Nowego Testamentu – rękopisy Nowego Testamentu powstałe przed rokiem 300. Data ta jest przybliżona, ponieważ rękopisy z tego okresu nie posiadają dat, a datowanie jest szacunkowe w oparciu o kryteria archeologiczne, paleograficzne i inne. Nie zachował się żaden rękopis z I wieku. Rękopisy pisane są uncjałą w kilku jej stylach, znaczna ich część sporządzona została przez nieprofesjonalnego skrybę.

Do wczesnych rękopisów Nowego Testamentu zaliczane są te, które powstały przed rokiem 300. Data ta jest przybliżona, ponieważ rękopisy z tego okresu nie posiadają dat, a wiek szacuje się w oparciu o kryteria archeologiczne, paleograficzne, ewolucję skrótów, tekstualno-krytyczne i inne[2]. Data ta nie jest przypadkowa, ponieważ sposób powstawania rękopisów radykalnie się zmienił najpierw po prześladowaniu Dioklecjana (303–305), a następnie po zalegalizowaniu chrześcijaństwa przez Konstantyna Wielkiego. Przykładem rękopisów powstałych po tej dacie są Kodeks Synajski i Kodeks Watykański[3]. Wobec braku rękopisów z końca I wieku, znane współcześnie wczesne rękopisy Nowego Testamentu pochodzą z lat 100–300[4].

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wczesne_r%C4%99kopisy_greckiego_Nowego_Testamentu


Ta grupa wczesnych greckich rękopisów NT z punktu widzenia mojego celu poszukiwań interesuje mnie najbardziej.

I do tej właśnie grupy rękopisów NT należy wspomniany w artykule o „Liczbie Bestii” papirus 115 w języku greckim, w którym mamy wariant 616.

Przybliżony bowiem rok jego powstania to rok 300 wg. listy kodeksów papirusowych NT, znajdującej się pod likiem:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_kodeks%C3%B3w_papirusowych_Nowego_Testamentu

Do tego papirusu jeszcze powrócę.


cd.

- II grupa – kodeksy majuskułowe, czyli majuskuły.

Wikipedia napisał:

Kodeks majuskułowy (inaczej kodeks uncjalny) – rękopis Nowego Testamentu spisany na pergaminie pismem wielkoliterowym (inaczej majuskułowym, tj. uncjałą lub kapitułą). Zawiera tekst Nowego Testamentu najczęściej w języku greckim lub rzadziej łacińskim. Manuskrypty te powstawały pomiędzy IV a XI wiekiem.

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_majusku%C5%82owy_(Nowy_Testament)

Lista majuskułów znajduje się pod linkiem:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_kodeks%C3%B3w_majusku%C5%82owych_Nowego_Testamentu

Do tej właśnie grupy rękopisów należy wspomniany w artykule o „Liczbie Bestii” Kodeks Efrema (powstały w V w.), w którym mamy drugi i ostatni jak na razie wariant 616, zawarty w rękopisie napisanym w języku greckim, jak i Kodeks Aleksandryjski (także powstały w V w. w języku greckim), który z kolei zawiera już wariant 666.




- III grupa – kodeksy minuskułowe, czyli minuskuły.

Wikipedia napisał:

Kodeks minuskułowy, Minuskuł – rękopisy greckiego Nowego Testamentu pisane małymi literami, czyli minuskułą, na pergaminie lub papierze. Pochodzą z IX-XVII wieków (najstarszy z 835 roku), znamy ich dziś 2907[1]

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_minusku%C5%82owy_(Nowy_Testament)

(Z kolei z tego artykułu znajdującego się pod linkiem:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_kodeks%C3%B3w_minusku%C5%82owych_Nowego_Testamentu_(1%E2%80%931000
wynika, że znanych jest już 2911 majuskułów, ale to nieistotny tutaj szczegół)

Do tej z kolei grupy rękopisów NT należy wspomniany w artykule o „Liczbie Bestii” minuskuł 2344 (powstały nie wcześniej niż przed rokiem 835 w języku greckim), w którym mamy jeden jedyny przypadek wariantu 665 ze wszystkich znanych dzisiaj rękopisów NT.




- IV grupa – lekcjonarze NT.

To są najpóźniejsze rękopisy NT, a więc są nieistotne z punktu widzenia poszukiwania najstarszych rękopisów zawierających tekst Objawienia Jana 13:18 w języku greckim.


W artykule o liczbie Bestii mamy jeszcze wspomniany jeden rękopis - starołaciński Codex Ardmachanus (inaczej: Codex Dublinensis (D), znany też jako "Księga Armagh", będącym jednym z rękopisów Wulgaty, powstałym w roku 807) który jako jedyny zawiera liczbę 646.

Jednak z racji tego, że ten rękopis został sporządzony w języku łacińskim, nie ma on większego znaczenia dla moich dalszych rozważań z punktu widzenia obranego celu, jakim jest znalezienie najstarszych greckich rękopisów zawierających tekst Objawienia 13:18.



Z powyższego zatem wynika, że - ogólnie rzecz ujmując - w manuskryptach NT występują cztery warianty liczby Bestii (w kolejności od najczęściej występującego):


1) liczba 666

Występuje w większości manuskryptów NT, w tym napisanych po grecku (np. Kodeks Aleksandryjski, powstały w V w. w języku greckim)


2) liczba 616

Występuje tylko w dwóch rękopisach w języku greckim:

- papirus 115 (datowany na rok 300)
- Kodeks Efrema (datowany na V w.)

Natomiast w artykule z Wikipedii na temat Kodeksu Efrema znalazłem informację o jeszcze jednym manuskrypcie, który zawiera liczbę 616:

Wikipedia napisał:
W Apokalipsie 13,18 Liczba Bestii wynosi 616 (ΧΙϚ), a nie 666[31]. Tak też ma P115 oraz starołaciński Codex Harleianus (znany także jako Londiniensis i oznaczany przez siglum itz)[32]. Ireneusz z Lyonu wspominał, że niektóre rękopisy zawierają liczbę 616 i uznał ten wariant za błędny[33]. Również Tykoniusz znał ten wariant[34].

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Efrema

(Na marginesie: ciekawa jest tutaj wzmianka, że niejaki Ireneusz z Lionu uznał występującą w niektórych rękopisach liczbę 616 za błędną, ale już nie podano, na jakiej podstawie tak uznał…)

Jednak z racji tego, że Codex Harleianus jest napisany w języku łacińskim, nie będę go brał pod uwagę w toku dalszych rozważań.


3) liczba 665

Występuje tylko i wyłącznie w greckim minuskule 2344, który powstał nie wcześniej niż przed rokiem 835.


4) liczba 646

Występuje tylko i wyłącznie w łacińskim Codex Ardmachanus, powstałym w roku 807.
Ale że jest po łacinie, to rękopis ten z punktu widzenia dalszych moich rozważań nie jest dla mnie istotny.



Spójrzmy teraz jeszcze na grecki alfabet pod tym linkiem: https://pl.wikipedia.org/wiki/Alfabet_grecki

oraz na grecki system wyrażania liczb za pomocą liter alfabetu:

Wikipedia napisał:

Grecki system liczbowy – liczbowy system addytywny używający greckiego alfabetu do reprezentacji liczb. Obecnie w Grecji jego zastosowanie ogranicza się do reprezentacji liczebników porządkowych oraz w sytuacjach analogicznych do stosowania rzymskiego zapisu w kulturze zachodniej.

Opis
Każda liczba naturalna mniejsza od 10 (1, 2, …, 9), każda wielokrotność liczby 10 mniejsza od 100 (10, 20, …, 90) i każda wielokrotność liczby 100 mniejsza od 1000 (100, 200, …, 900) ma przypisaną oddzielną literę. Wymaga to 27 liter, więc 24-literowy alfabet grecki został rozszerzony o trzy archaiczne litery: digamma ϝ, (zamiennie z stigma ϛ lub, w greckim nowożytnym, στ) dla liczby 6, koppa ϟ dla 90, i sampi ϡ dla 900.[1] Jak widać, aby odróżnić liczby od liter są one zakończone przez keraia (gr. κεραία), symbol ( ʹ ) podobny do akcentu ostrego ( ´ ) ale mającego swój własny kod Unicode (U+0374).
Tak jak w większości alfabetycznych systemów liczbowych, wartość liczby zapisanej za pomocą liter alfabetu otrzymuje się przez zsumowanie wartości odpowiadającej każdej literze. Na przykład liczba 241 jest przedstawiana jako σμαʹ (200 + 40 + 1). Przykładem jest 666 (liczba Bestii), która jest zapisywana jako χξϛʹ (600 + 60 + 6) w średniowiecznych rękopisach „Apokalipsy świętego Jana”.
Aby zapisać liczby od 1000 do 999999, do oznaczenia wielokrotności 1000, 10000 i stu tysięcy używa się odpowiednio tych samych liter, przy czym umieszcza się przed nimi krótką dolną kreskę – tzw. lewą keraję (Unicode U+0375, gr. κεραíα, ang. Greek Lower Numeral Sign). Na przykład liczba 2010 jest zapisywana jako ͵βιʹ (2000 + 10).

Litera Wartość
αʹ 1

βʹ 2

γʹ 3

δʹ 4

εʹ 5

ϝʹ lub ϛʹ lub στʹ 6

ζʹ 7

ηʹ 8

θʹ 9

Litera Wartość
ιʹ 10

κʹ 20

λʹ 30

μʹ 40

νʹ 50

ξʹ 60

οʹ 70

πʹ 80

ϟʹ 90

Litera Wartość
ρʹ 100

σʹ 200

τʹ 300

υʹ 400

φʹ 500

χʹ 600

ψʹ 700

ωʹ 800

ϡʹ 900

cd.

Teraz, wiedząc to wszystko, można przejść do analizy każdego z wariantów tzw. liczby Bestii.


Zatem drogą eliminacji:

- z uwagi na to, że liczba 665 występuje tylko w jednym manuskrypcie w języku greckim (tzw. minuskule 2344), który jak już wiemy z Wikipedii może pochodzić najwcześniej z IX w. (przez co nie należy on tym samym do grupy najstarszych manuskryptów, zawierających tekst Objawienia 13:18 w języku greckim, a więc teoretycznie najbardziej zbliżonych - i czasowo i tekstowo – do oryginalnego tekstu Objawienia, który na chwilę obecną nie został jeszcze odkryty. Najstarszy bowiem znany dzisiaj papirus zawierający fragmenty Objawienia to tzw. Chester Beatty III (Papirus 47) datowany paleograficznie na III w.), oraz

- z uwagi na to, że liczba 646 również występuje tylko w jednym manuskrypcie tzw. Codex Ardmachanus, który do tego został napisany w języku łacińskim, przez co nie jest tutaj istotny, a także

- z uwagi na to, że z kolei liczba 666 występuje w rękopisach najczęściej, a przez to jest najbardziej znana,

postanowiłem w pierwszej kolejności przyjrzeć się bliżej liczbie 616, wprawdzie mniej znanej od liczby 666, ale i tak bardziej znanej i częściej występującej w rękopisach niż liczby 665 i 646.


A zatem:


- liczba 616


Jak wynika z Wikipedii - liczba 616 zawarta jest w dwóch manuskryptach, które zawierają tekst Objawienia 13:18 w języku greckim:

1) w Papirusie 115:

Wikipedia napisał:

Papirus 115 (według numeracji Gregory–Aland), oznaczany symbolem P115 – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera 26 fragmentów Apokalipsy św. Jana. Osobliwością rękopisu jest to, że w tekście Ap 13,18 liczba Bestii uzyskuje wartość 616. Pomimo tego tekst rękopisu jest wysoko oceniany przez krytyków tekstu i przypuszcza się, że spośród zachowanych rękopisów Apokalipsy, może być najbliższym oryginałowi.

(…) Grecki tekst rękopisu jest zgodny z aleksandryjską tradycją tekstualną. Uważa się, że jest najlepszym rękopisem Apokalipsy, najbliższym oryginałowi[7]. Bliski jest zwłaszcza dla Kodeksu Aleksandryjskiego i Efrema i jest najstarszym przedstawicielem tej grupy rękopisów[2]

2) w Kodeksie Efrema:

Wikipedia napisał:

Kodeks Efrema (nazwa łacińska: Codex Ephraemi Syri rescriptus) – rękopis Starego i Nowego Testamentu, pisany grecką majuskułą na pergaminie, w klasyfikacji Gregory-Aland oznaczany przez sigla C albo 04, w systemie von Sodena oznaczany jest przez δ 3[1]. Również na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa otrzymał siglum C. Obok Kodeksów Synajskiego, Watykańskiego i Aleksandryjskiego jest jednym z czterech wielkich kodeksów biblijnych[2]. Znaczna część kart kodeksu została utracona.
W Apokalipsie 13,18 Liczba Bestii wynosi 616 (ΧΙϚ), a nie 666[31]. Tak też ma P 115 oraz starołaciński Codex Harleianus (znany także jako Londiniensis i oznaczany przez siglum itz)[32]. Ireneusz z Lyonu wspominał, że niektóre rękopisy zawierają liczbę 616 i uznał ten wariant za błędny[33]. Również Tykoniusz znał ten wariant[34].

Jak wynika z powyższego papirus 115 (dalej w skrócie P 115) jest ceniony wyżej przez badaczy tekstów Biblii, niż powstały później od niego Kodeks Efrema m.in. z uwagi na fakt, że papirus ten uważają oni za najbliższy oryginałowi.

Dla mnie dodatkowym argumentem, aby mu się bliżej przyjrzeć, jest nie tylko jego szacowany wczesny rok jego powstania, co czyni go najstarszym znanym obecnie rękopisem zawierającym tekst Objawienia Jana 13:18 w języku greckim, ale również zamieszczone w Wikipedii zdjęcie tego papirusu, na którym jest wyraźnie widoczny (i zaznaczony strzałką) interesujący mnie fragment.

ZDJĘCIE:



https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d8/P._Oxy._LXVI_4499.jpg

Widać na nim wyraźnie trzy greckie litery:

x ι ς (czyli po polsku: ch i s)

Gdyby je zapisać dużymi literami, które są bardziej czytelne, to skrót ten wyglądałby tak: ΧIΣ.

Widać też umieszczoną nad tymi literami wyraźną poziomą kreskę.

Okazuje się, że ta kreska nad literami ma swoje znaczenie.

Jak wynika bowiem z artykułu na Wikipedii na temat papirusu 115 umieszczenie takiej poziomej kreski np. nad greckimi literami oznaczało, że te litery tworzą skrót od jakiegoś greckiego słowa!

Te skróty w rękopisach NT były zaś tworzone przede wszystkim od pewnych szczególnych słów - tzw. „nomina sacra”.


cd.

Oto co znalazłem na ten temat „nomina sacra” w polskiej Wikipedii:

Wikipedia napisał:

Nomina sacra – skróty imion świętych w greckich i łacińskich rękopisach biblijnych.
(...)

Chrześcijańscy kopiści ksiąg Starego i Nowego Testamentu zasadą skracania objęli imiona dwóch pierwszych osób Trójcy Świętej[a] oraz najczęściej występujących terminów.
(…)

Skróty greckie

Imiona święte zapisywane były pierwszą i ostatnią literą (nad skrótami zawsze umieszczano poziomą kreskę u góry):
• ΘΣ = θεος, Bóg
• ΚΣ = κυριος, Pan
• ΙΣ = Ιησους, Jezus
• ΧΣ = Χριστος, Chrystus
• ΥΣ = υιος, Syn

Inne skróty oddawane były większą ilością liter. Np. skrót zawierał dwie pierwsze i ostatnią literę:
• ΙΗΣ = Ιησους, Jezus
• ΧΡΣ = Χριστος, Chrystus
• ΣΤΣ = σταυρος, krzyż
• ΠΝΑ = πνευμα, duch
• ΔΑΔ = Δαυιδ, Dawid

Pierwsza litera, druga/przedostatnia i ostatnia:
• ΜΗΡ = μητηρ, matka
Pierwsza litera i dwie ostatnie:
• ΠΗΡ = πατηρ, ojciec
• ΣΗΡ = σωτηρ, zbawiciel
• ΙΗΛ = Ισραηλ, Izrael

Dwie pierwsze i dwie ostatnie litery:
• ΑΝΟΣ = ανθρωπος, człowiek
• ΠΝΜΑ = πνευμα, duch

Pierwsza litera i ostatnia sylaba:
• ΑΠΟΣ = ανθρωπος, człowiek
• ΟΝΟΣ = ουρανος, niebo
• ΙΛΗΜ = Ιερουσαλημ, Jeruzalem
• ΒΛΕΥΣ = βασιλευς, król

Zdarzały się również i inne formy zapisu wymienionych wyżej skrótów. Skrótami zapisywano nieraz liczby (np. Kodeks Synajski), zawsze miały „podkreślenie górne”. Kodeks Watykański lubił skracać słowa kończące linijkę i zaznaczał to poziomą górną kreską.

Z kolei na stronie angielskiej Wikipedii w tłumaczeniu Google można przeczytać (ale uwaga: aby dobrze wyświetlały się słowa greckie, trzeba tę stronę ponownie wyświetlić w języku angielskim):

Wikipedia napisał:

Nomina sacra (liczba pojedyncza: nomen sacrum ) oznacza w języku angielskim "święte imiona".  Odnosi się to do chrześcijańskiej praktyki skrybowej, skracającej kilka często występujących boskich nazw i tytułów, zwłaszcza w greckich rękopisach Pisma Świętego.  A nomen sacrum składa się z dwóch lub więcej liter z pierwotnego słowa, które są przeciągane linią ciągłą.

Metzger wymienia 15 takich wypowiedzi greckich papirusów: greckich odpowiedników Boga , Pana , Jezusa , Chrystusa , Syna , Ducha , Dawida , Krzyża , Ojca , Ojca , Izraela , Zbawiciela , Człowieka , Jerozolimy i Nieba .  [1] Te nomina sacra znajdują się w greckich rękopisach z III wieku i wcześniej, z wyjątkiem Matki , która pojawia się w czwartym.  [2]

Nomina sacra występuje także w łacinie , koptyjsku , ormiańskim (wskazanym przez pativ ), gotyku , starym nubie i cyrylicy (wskazanym przez titlo ).
(...)

Nomina sacra konsekwentnie obserwuje się nawet w najwcześniejszych napisanych chrześcijańskich pismach, a nie w formie kodeksu, a nie w rolce , co sugeruje, że kiedy to zostały napisane, w przybliżeniu w drugim wieku praktyka została już ustalona przez jakiś czas. Nie wiadomo jednak dokładnie, kiedy i jak narodziła się nomina sacra.

Link: https://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&tl=pl&u=https%3A%2F%2Fen.wikipedia.org%2Fwiki%2FNomina_sacra&anno=2

W powyższym linku podana jest też lista greckich „nomina sacra”:

Lista greckich nomina sacra [ edytuj ]
Angielski Znaczenie
Słowo greckie
Nominacyjny (temat)
Genitive (Possessive)

Bóg
Θεός
ΘΣ
ΘΥ

Lord
Κύριος
ΚΣ
ΚΥ

Jezus
Ἰησοῦς
ΙΣ
ΙΥ

Chrystus / Mesjasz
Χριστός
ΧΣ
ΧΥ

Syn
Υἱός
ΥΣ
ΥΥ

Duch / duch
Πνεῦμα
ΠΝΑ
ΠΝΣ

David
Δαυὶδ
ΔΔΔ

Krzyż / Stawka
Σταυρός
ΣΤΣ
ΣΤΥ

Mama
Μήτηρ
ΜΗΡ
ΜΗΣ

God Bearer czyli Matka Boża Θεοτόκος
ΘΚΣ
ΘΚΥ

Ojciec
Πατήρ
ΠΗΡ
ΠΡΣ

Izrael
Ἰσραήλ
ΙΗΛ

Zbawiciel
Ωωτήρ
ΣΗΡ
ΣΡΣ

Człowiek / Człowiek
Ἄνθρωπος
ΑΝΟΣ
ΑΝΟΥ

Jerozolima
Ἱερουσαλήμ
ΙΛΗΜ

Niebo / Niebo
Οὐρανός
ΟΥΝΟΣ
ΟΥΝΟΥ

oraz wykaz wszystkich „nomina sacra” zastosowanych we wskazanych w tym wykazie wczesnych greckich papirusach NT tj. datowanych przed rokiem 300.


Z tych dwóch artykułów wynika zatem, że „nomina sacra” (a w licznie pojedynczej „nomen sacrum”) oznacza po polsku „święte imiona”, czyli występujące m.in. w greckich rękopisach pewnego rodzaju słowa.

Początkowo były to słowa odnoszące się do Boga lub Jego Syna Isusa.

Potem zbiór „nomina sacra” powiększył się także o kilka innych, najczęściej występujących w rękopisach terminów.

W odniesieniu do „nomina sacra” pojawiła się wśród kopistów praktyka zapisywania tych wyrazów za pomocą skrótów.

Skróty te zawsze oznaczano w ten sposób, że nad literami składającymi się na dany skrót kopista umieszczał poziomą kreskę.

Skróty składały się z dwóch lub więcej liter skracanego słowa, przy czym skrót zawsze rozpoczynał się pierwszą literą skracanego słowa z grupy „nomen sacrum”, a kończył - co do zasady - ostatnią literą tego słowa (choć były wyjątki, jak np. greckie słowo ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus) skracane było na trzy sposoby: ΧΣ, ΧΡΣ oraz ΧΡ, gdzie forma ΧΡ była formą stosowaną najrzadziej – patrz link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wczesne_r%C4%99kopisy_greckiego_Nowego_Testamentu )

W skrótach składających się z więcej niż trzech liter, pomiędzy pierwszą a ostatnią literą zawsze znajdowała się któraś z liter wchodzących w skład skracanego słowa.

Ale zdarzało się także, że tego rodzaju skróty z górną kreską stosowano także do zapisu liczb, ale tylko w odniesieniu do liczb wyrażonych słownie, czyli w odniesieniu liczebników (np. Kodeks Synajski).

Przykład takiego skrótu podano w Wikipedii w artykule dotyczącym jednego z kodeksów majuskułowych tzw. Kodeksu 0308, który zawiera krótki tekst Objawienia 11:15-18:

Wikipedia napisał:

Kodeks 0308 (Gregory-Aland) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu z tekstem Apokalipsy św. Jana. Skatalogowany został jako Papirus Oxyrhynchus 4500 i jest teraz częścią zbioru Ashmolean Museum (P. Oxy. 4500) w Oksfordzie[1]. Tekst rękopisu został opublikowany w 1999 roku, jest pokrewny dla Kodeksu Synajskiego.

Stosuje skróty dla nomina sacra. Κυριος (Pan) zapisywane jest w formie ΚΣ, Χριστος (Chrystus) zapisywane jest w formie ΧΡΣ. Liczba „dwadzieścia cztery” również jest zapisywana skrótem — ΚΔ. Ponadto na uszkodzonej części karty najprawdopodobniej znajdował się również skrót dla Θεος (Bóg) — ΘΣ[2].

Z tego wynika, że skrót z kreską nad literami nigdy nie był stosowany dla liczb wyrażonych zwyczajowo pojedynczymi literami greckiego alfabetu, a jeżeli już był stosowany w stosunku do liczb, to tylko tych wyrażonych słownie w postaci liczebników.

Zatem skróty z kreską górną stosowano w greckich rękopisach NT tylko i wyłącznie od dwojakiego rodzaju słów tj.:

1) od słów z grupy „nomina sacra” (częściej)

2) od liczebników (rzadziej)


cd.

Wracając jednak do skrótu ΧIΣ (pisanego z górą kreską, której w tym moim tutaj zapisie nie widać) z P 115, trzeba teraz zadać zasadnicze pytanie:

- czym w takim razie jest ten skrót? Od jakiego greckiego wyrazu on pochodzi?

Czy może on oznaczać liczbę 616, jak to napisano w artykule na Wikipedii na temat liczby Bestii?

Otóż nie może, bo gdyby w tym miejscu kopista chciał zapisać po prostu liczbę 616, to zapisałby ją jako trzy litery „ΧIΣ”, ale bez kreski nad nimi.

A tutaj kreska jest.


Zatem te trzy greckie litery „ΧIΣ” na pewno są skrótem od jakiegoś greckiego słowa, od którego tworzono skróty z kresą na górze.


Pozostają więc tylko dwie możliwości:

1) jest to skrót od greckiego słowa, wyrażającego liczebnik „sześćset szesnaście” lub jego odmianę przez przypadki, liczby lub osoby np. „sześćset szesnasty/-a/-e

2) jest to skrót od któregoś z greckich słów z grupy „nomina sacra”.



Najpierw rozważę opcję liczebnika.

Pytanie: czy grecki skrót „ΧIΣ” może być w ogóle skrótem od liczebnika „sześćset szesnaście” albo jego odmiany?

Jak najbardziej tak.


Ale w takim razie powstaje kolejne pytanie:

- czy ten liczebnik w formie skrótu mógł zostać umieszczony na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia?

Innymi słowy: czy umieszczenie go w tym właśnie miejscu jest logicznie uzasadnione?


Odpowiedź brzmi: nie.

I to co najmniej z dwóch powodów tj.:
1) z punktu widzenia kontekstu zdań z wierszy 16-18 poprzedzających ten skrót, w tym z powodu tego, że liczbę imienia Bestii nalży dopiero obliczyć,
2) z powodu funkcji / znaczenia nie tylko tego liczebnika, ale w ogóle każdego liczebnika zawartego w Biblii (poza liczebnikiem nieokreślonym).


Spójrzmy bowiem na cały kontekst zdań z wierszy Ap 13:16-18 (za BT):

Ap 13:

(16) I sprawia, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na prawą rękę lub na czoło (17) i że nikt nie może kupić ni sprzedać, kto nie ma znamienia - imienia Bestii lub liczby jej imienia. (18) Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba ta bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć.

i podstawmy w miejsce dotychczasowego liczebnika „sześćset sześćdziesiąt sześć” liczebnik „sześćset szesnaście” albo jego odmianę.

Czy to cokolwiek zmienia albo wyjaśnia?

Absolutnie nic.

A przecież skoro w wierszu 17 jest mowa o tym, że będzie nanoszone na prawą rękę lub na czoło znamię Bestii, które będzie jej imieniem albo liczbą jej imienia, to logicznym jest, że w następnym wierszu powinno i musiało być podane właśnie imię Bestii, a także ukryta pod tym słowem liczba imienia Bestii, z których jedno i drugie będzie tymże znamieniem, a nie trzy greckie litery oznaczające wyłącznie liczebnik – w tym przypadku - „sześćset szesnaście” lub jego odmianę.

Przecież jaki byłby sens umieszczenia na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia liczebnika „sześćset szesnaście” lub jego odmiany, podczas gdy z tego samego wiersza 18 wynika, że tę liczbę należy dopiero przeliczyć (obliczyć)?

Żaden.

Do tego w takim przypadku nie byłaby już potrzebna żadna mądrość od Boga, aby tę liczbę obliczyć, skoro byłby tam podany liczebnik, który bezpośrednio wskazuje na liczbę, od której został utworzony.

Przecież to nie miałoby żadnego sensu.

Zatem z kontekstu wierszy 16-18 jak dla mnie wynika, że na końcu wiersza 18 musiało być podane imię Bestii w postaci jakiegoś greckiego słowa, którego litery – co wynika już wprost z nakazu przeliczenia (obliczenia) liczby Bestii i co jest jednocześnie stosowane w języku greckim – należy zamienić na odpowiadające im cyfry bądź liczby, które następnie – jak wynika z greckiego systemu liczbowego - należy do siebie dodać i w ten sposób dokonać obliczenia liczby imienia Bestii.

A zatem otrzymana w ten sposób suma będzie liczbową formą jakiegoś greckiego słowa, będącego imieniem Bestii z otchłani.

Jednakże w omawianym tutaj papirusie 115 to greckie słowo zapisane jest w formie skrótu trzema greckimi literami „ΧIΣ” (ch i s).

A zatem 3 litery tego skrótu należy zamienić na odpowiadające im w greckim systemie liczbowym 3 liczby tj. X = 600, I = 10 i Σ = 6.

Następnie należy obliczyć liczbę Bestii poprzez dodanie do siebie tych trzech liczb.

A zatem:

X + I + Σ = 600 + 10 + 6 = 616

To oznacza, że znana nam już liczba 616 może być tą właśnie poszukiwaną liczbą Bestii, a konkretniej - liczbą imienia Bestii, czyli liczbą będącą liczbowym zapisem skrótu od jej imienia.


cd.

Nadal jednak nie wiemy, od jakiego greckiego słowa pochodzi skrót ΧIΣ, którego liczbową formą jest liczba 616?

Pytanie więc: czy tym greckim słowem może być liczebnik „sześćset szesnaście” lub jego odmiana?

I tutaj dochodzimy do funkcji, jaką pełni każdy – a więc nie tylko ten tutaj omawiany – liczebnik podany w Biblii.

Spójrzmy zatem, czym jest liczebnik i jaką pełni on rolę w języku:

Wikipedia napisał:

Liczebnik – część mowy określająca liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność. Niektóre liczebniki (np. główne, porządkowe) odmieniają się przez przypadki i rodzaje.

Łączy się z rzeczownikiem, określając go. Podlega deklinacji. Wyjątek stanowi liczebnik pół, natomiast liczebnik półtora nie podlega deklinacji, ale odmienia się przez rodzaj gramatyczny.

W języku polskim istnieją następujące rodzaje liczebników:

• główne – jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć, dziesięć, sto, tysiąc, milion
• porządkowe – pierwszy, drugi , setny, tysięczny, szósty
• ułamkowe – ćwierć, pół, półtora, jedna druga, trzy czwarte, cztery piąte, pięćdziesiąt setnych
• zbiorowe – dwoje, troje, czworo, pięcioro, sześcioro, siedmioro, ośmioro, dziewięcioro, dziesięcioro
• mnożne – podwójny, potrójny, poczwórny
• nieokreślone – niewiele, kilka, kilkadziesiąt, kilkaset, wiele, trochę, dużo, mało
• wielorakie – dwojaki, trojaki
• wielokrotne – trzykroć, dwakroć
• wielowyrazowe – dwadzieścia dwa, sto dziewięćdziesiąt dwa.

(…) Liczebniki występują w większości języków świata. Za wyjątek uchodzi język pirahã z dżungli amazońskiej. W języku tym występują tylko wyrazy hoi – mało i baagiso – dużo. Nie występuje też liczba mnoga rzeczowników i zaimków[1].

Nie sposób też nie zauważyć, że każdy rodzaj liczebnika, z wyjątkiem liczebników nieokreślonych, wskazuje wprost na liczbę, od której został utworzony.

Zatem wszystkie liczebniki, poza nieokreślonymi, wskazują na konkretne liczby, od których pochodzą i każdy z nich określa liczbę lub ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność jakiegoś rzeczownika, do którego określony liczebnik został zastosowany.

I tę samą funkcję pełnią wszystkie liczebniki zastosowane w Biblii.

A zatem żaden z nich nie pełni funkcji czyjegokolwiek imienia.

Skoro więc liczebniki zastosowane w Biblii nie są czyimkolwiek imieniem, to i liczebnik „sześćset szesnaście” lub jego odmiana także nie jest niczyim imieniem, bo nie taka jest funkcja jakiegokolwiek liczebnika.

A skoro nie jest on niczyim imieniem, to tym samym nie jest on żadnym imieniem Bestii.

Każdy liczebnik bowiem zawarty w Biblii (poza nieokreślonymi) wskazuje bezpośrednio na liczbę, od której został utworzony i nie pełni żadnej innej funkcji poza tą, która polega na określeniu liczby, ilości, liczebności, wielokrotności lub kolejności w odniesieniu do rzeczowników, a więc tym samym nie pełni roli czyjegokolwiek imienia.

Mamy wprawdzie jeden jedyny wyjątek, kiedy liczebnik „Pierwszy” ma dodatkowe znaczenie, jakie uzyskuje w trzykrotnie pojawiającym się w Biblii (a konkretnie: tylko w Objawieniu Jana) sformułowaniu „Pierwszy i Ostatni”. Ale nawet wówczas liczebnik ten nie pełni funkcji imienia Boga (który moim zdaniem nie ma imienia, ponieważ jest tylko jeden prawdziwy Bóg) albo imienia Jego Syna (który, ponieważ nie jest Bogiem, to ma nadane imię - Isus), ale raczej pełni funkcję przydomka albo tytułu.

Poza tym żaden z liczebników, nawet ww. liczebnik „Pierwszy”, nie został zaliczony do słów z grupy „nomina sacra”.

Dlatego z tych też powodów tym greckim słowem, od którego został utworzony przez kopistę skrót ΧIΣ zawarty w P 115, nie może być liczebnik „sześćset szesnaście” lub jego odmiana, skoro nie pełni on roli czyjegokolwiek imienia.


A co ciekawe - w ten właśnie sposób tj. jako liczebnik „sześćset szesnaście” traktuje skrót ΧIΣ artykuł z Wikipedii o papirusie 115.

Wynika to bowiem z faktu, że w artykule wymieniono słowa z grupy „nomina sacra”, jakie znajdują się w P 115:

Wikipedia napisał:

Nomina sacra pisane są skrótami (ΙΗΛ, ΑΥΤΟΥ, ΠΡΣ, ΘΩ, ΘΥ, ΑΝΩΝ, ΠΝΑ, ΟΥΝΟΥ, ΟΥΝΟΝ, ΚΥ, ΘΝ, ΑΝΟΥ, ΟΥΝΩ)[6

ale wśród nich nie wymieniono skrótu widocznego na zdjęciu, czyli ΧIΣ z kreską górną.

To oznacza, że ten artykuł z Wikipedii traktuje skrót ΧIΣ z P115 tylko i wyłącznie jako liczebnik „sześćset szesnaście”, który – jak wykazałem wcześniej - nie może być jednocześnie liczebnikiem i być umieszczony na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia.

A zatem pozostaje już tylko jedna możliwość:

tym słowem, które zostało wyrażone w formie skrótu ΧIΣ może być tylko i wyłącznie jakieś greckie słowo z grupy „nomina sacra”.

To musi być słowo, które spełnia łącznie 3 następujące warunki, które są wynikiem stosowania omówionych wyżej zasad tworzenia skrótów w greckich rękopisach tj.:

1) zaczyna się na literę Χ (czyli polskie: ch)

2) kończy się literę Σ (czyli polskie: s)

3) pomiędzy tymi literami zawiera w sobie literę I (czyli polskie: i)

Patrząc na listę słów z grupy „nomina sacra” możemy zobaczyć, że jest takie słowo i jest to tylko jedno jedyne takie słowo, które spełnia powyższe warunki.

Tym słowem jest greckie słowo Χριστος (pisane dużymi literami: ΧΡΙΣΤΟΣ), a więc Chrystus, czyli Mesjasz.

Z tego wynika, że imieniem Bestii z otchłani, które ona sama sobie nada będzie słowo Mesjasz (Chrystus) zapisane po grecku trzyliterowym skrótem ΧIΣ, zaś liczbową formą tego imienia Bestii (czyli liczbą imienia Bestii, która nazwie siebie Mesjaszem) wynikającą ze skróconej do trzech liter wersji słowa będzie liczba 616.

Ale… ten grecki skrót ΧIΣ, utworzony od greckiego rzeczownika ΧΡΙΣΤΟΣ (chodzi tutaj o rzeczownik w mianowniku), który po przekształceniu na liczby zgodnie z greckim systemem liczbowym daje liczbę 616, będzie tym jednym jedynym prawidłowym skrótem od prawdziwego imienia Bestii oraz pozwalającym tym samym na obliczenie liczby jej imienia tylko pod jednym warunkiem tj. jeżeli analiza pozostałych ww. kombinacji trzech greckich liter, dających liczby 666, 665 i 646 przeprowadzona na tych samych zasadach, co w przypadku skrótu ΧIΣ nie da tych samych rezultatów, które otrzymałem i opisałem powyżej przypadku skrótu ΧIΣ!!


cd.

Przyjmijmy zatem dokładnie te same zasady, co w przypadku powyższej analizy greckiego skrótu ΧIΣ wyrażanego liczbą 616 i przeanalizujmy teraz pozostałe „liczby Bestii”:


- liczba 666

Jak wynika z artykułu Wikipedii na temat liczby Bestii, liczba 666 jest najczęściej występującym wariantem liczby Bestii w rękopisach NT (także tych napisanych po grecku np. Kodeks Aleksandryjski), co w artykule tym stanowi podstawę do domniemania, że liczba ta jest przez to wariantem prawidłowym, w przeciwieństwie do liczby 616, która w rękopisach NT pojawiała się znacznie rzadziej.

Ponadto liczba 666 nadal jest najpopularniejszą liczbą imienia Bestii, która występuje do tego w każdym obecnie przekładzie Biblii, a dzisiaj kojarzona jest głównie z liczbą szatana.

W Kodeksie Aleksandryjskim jest ona zapisana kombinacją trzech greckich liter: χξϛʹ (czyli po polsku: ch x s, po których mamy dodany indeks górny, który stosowano, gdy zapis literowy wyrażał liczbę, a nie liczebnik).

Gdyby zapisać to dużymi literami, to wyglądałoby to tak: XΞΣ’

Jednak nie zależnie od tego, czy te trzy greckie litery XΞΣ byłyby zapisywane w greckich rękopisach Objawienia Jana 13:18 jako liczba 666, czyli w postaci XΞΣ’ (jak np. w Kodeksie Aleksandryjskim), czy też jako skrót od greckiego liczebnika „sześćset sześćdziesiąt sześć” lub jego odmiany przez przypadki, liczby lub osoby np. „sześćset sześćdziesiąt szósty/-a/-e”, to – analogicznie jak w przypadku skrótu ΧIΣ – nie mogą one oznaczać czyjegoś imienia, a więc tym samym nie mogą oznaczać imienia Bestii.

Poza tym jak wiemy liczebnik „sześćset sześćdziesiąt sześć” występuje również naszych przekładach ST i to dwukrotnie: 1 Krl 10:14 i 2 Krn 9:13 (choć w Septuagincie mamy: εξακοσια και εξηκοντα εξ ταλαντα χρνσιον – co tłumacz google tłumaczy jako: sześćset sześćdziesiąt dziewięć talentów), ale także w tych fragmentach określa on jedynie ilość talentów złota, które co roku dostarczano królowi Salomonowi, a nie oznacza czyjegokolwiek imienia.

Zatem umieszczenie na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia tych trzech greckich liter XΞΣ w znaczeniu liczby 666 lub liczebnika utworzonego od tej liczby nie mogło mieć miejsca w oryginalnym tekście Objawienia, ponieważ one nie mogą wówczas oznaczać czyjegokolwiek imienia, w tym imienia Bestii. A w tym miejscu – co jak wskazałem wynika z kontekstu wierszy 16-18 rozdziału 13 Objawienia - powinno być właśnie podane jej imię, które można byłoby dopiero zamienić na liczby, których suma byłaby liczbą, będącą liczbowym odpowiednikiem imienia Bestii.

Jednak powstaje pytanie:

- jeżeli w jakichś greckich rękopisach Objawienia Jana 13:18 zastosowano skrót XΞΣ z kreską górną, który z powodów wskazanych powyżej nie może być umieszczonym na końcu wiersza 18 skrótem od liczebnika „sześćset sześćdziesiąt sześć” lub jego odmiany, a wiec może być tylko i wyłącznie skrótem od jakiegoś greckiego słowa z grupy „nomina sacra”, to od jakiego greckiego słowa byłby to skrót?

I znów analogicznie, jak w przypadku skrótu ΧIΣ – skrót XΞΣ mógłby pochodzić w takim razie tylko i wyłącznie od takiego słowa z grupy „nomina sacra”, które spełnia łącznie 3 następujące warunki, będące wynikiem stosowania omówionych wyżej zasad tworzenia skrótów w greckich rękopisach tj.:

1) zaczyna się na literę Χ (czyli polskie: ch)

2) kończy się literę Σ (czyli polskie: s)

3) pomiędzy tymi literami zawiera w sobie literę Ξ (czyli polskie: x)

Patrząc na listę słów z grupy „nomina sacra” widzimy, że nie ma takiego słowa, które spełniałoby te warunki.


Czy jest zatem możliwość, że skrót XΞΣ mógłby pochodzić od jakiegoś nieznanego, nieodkrytego jeszcze słowa z grupy „nomina sacra”?

Nie, ponieważ w takim przypadku – biorąc pod uwagę, jakie jedynie dwa rodzaje słów składają się na grupę „nomina sacra” - oznaczałoby to, że istnieje jeszcze jakieś niezauważone przez okres 2000 lat aż dotąd słowo odnoszące się do Boga lub Jego Syna Isusa, co przy takiej ilości biblijnego materiału źródłowego jest po prostu niemożliwe, albo że jest to niezauważone dotąd jakieś inne słowo, które wówczas musiałoby jednak przecież należeć do najczęściej występujących w NT terminów, ale którego jednocześnie jakoś nikt dotąd nie zauważył.

Z powyższego zatem wynika, że te trzy greckie litery XΞΣ, które występują w największej liczbie greckich rękopisów zawierających tekst Objawienia 13:18 albo oznaczają liczbę 666 w greckim systemie liczbowym albo – jeżeli występują jako skrót z górną kreską – oznaczają tylko i wyłącznie liczebnik „sześćset sześćdziesiąt sześć” lub jego odmianę, gdzie – jak już to wykazałem powyżej – ani sama liczba ani utworzony od niej liczebnik nie pełni w Biblii funkcji czyjegokolwiek imienia, a więc tym samym nie jest ona liczbą umożliwiającą poznanie imienia Bestii z otchłani, ani też nie jest też liczbą jej imienia.

Idziemy dalej.



- liczba 665


Jak wynika z artykułu Wikipedii na temat liczby Bestii, liczba 665 pojawiła się tylko i wyłącznie w greckim minuskule 2344, powstałym nie wcześniej niż przed rokiem 835.

Nie wiem, w jakiej - z dwóch możliwych - formie liczba ta została zapisana w ww. rękopisie tzn. czy została zapisana (a dla czytelności – jak wcześniej - użyję dużych liter) kombinacją trzech greckich liter XΞE’ (czyli po polsku: ch x e, po których mielibyśmy dodany indeks górny służący do wyrażenia w ten sposób liczby 665, a nie liczebnik od niej utworzonego), czy też w formie skrótu XΞE z górną kreską, który wówczas oznaczałby liczebnik utworzony od liczby 665 lub jego odmianę.

Niemniej jednak bez względu na formę zapisu pewne jest to, że – tak samo jak przy liczbie 616 i 666 – te trzy greckie litery XΞE, czy to oznaczające liczbę 665 czy też liczebnik „sześćset sześćdziesiąt pięć”  lub jego odmianę, nie mogą oznaczać czyjegoś imienia, a więc tym samym nie mogą oznaczać imienia Bestii.

A jeżeli te trzy litery XΞE byłyby nawet zapisane w formie skrótu z górną kreską, który z powodów wskazanych powyżej nie może być umieszczonym na końcu wiersza 18 skrótem od liczebnika „sześćset sześćdziesiąt pięć” lub jego odmiany, a wiec może być tylko i wyłącznie skrótem od jakiegoś greckiego słowa z grupy „nomina sacra”, to od jakiego greckiego słowa byłby to skrót?

Analogicznie, jak w przypadku skrótów ΧIΣ i XΞΣ – skrót XΞE mógłby pochodzić w takim razie tylko i wyłącznie od takiego słowa z grupy „nomina sacra”, które spełnia łącznie 3 następujące warunki, będące wynikiem stosowania omówionych wyżej zasad tworzenia skrótów w greckich rękopisach tj.:

1) zaczyna się na literę Χ (czyli polskie: ch)

2) kończy się literę E (czyli polskie: e)

3) pomiędzy tymi literami zawiera w sobie literę Ξ (czyli polskie: x)

Patrząc na listę słów z grupy „nomina sacra” widzimy, że nie ma takiego słowa, które spełniałoby te warunki.


- liczba 646


Załóżmy, że liczba ta, która pojawia się tylko w jednym z rękopisów wulgaty tzw. Codex Ardmachanus, czyli manuskrypcie napisanym w języku łacińskim, była przetłumaczona na łacinę z trzech pierwotnie greckich liter (znowu napiszę dużymi) – XMΣ (czyli na polski: ch m s).
Tutaj sytuacja wygląda identycznie jak w przypadku liczby 665.

Jeżeli bowiem założyć, że w jakimś nieznanym nam dzisiaj greckim rękopisie, który potem przetłumaczono na łacinę, znajdowała się na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia taka właśnie kombinacja trzech greckich liter XMΣ, to niezależenie od tego, czy te 3 litery były zapisane z indeksem górnym (czyli jako liczba 646), czy też w formie skrótu od liczebnika „sześćset czterdzieści sześć”  lub jego odmiany, nie mogły one oznaczać czyjegoś imienia (bo nie taka jest funkcja liczebników), a więc tym samym nie mogły oznaczać imienia Bestii.

A jeżeli nawet założyć, że te trzy greckie litery XMΣ byłyby zapisane w formie skrótu z górną kreską, który nie mógł być umieszczonym na końcu wiersza 18 skrótem od liczebnika „sześćset sześćdziesiąt pięć” lub jego odmiany (skoro ten czy inny liczebnik zawarty w Biblii nie oznacza czyjegokolwiek imienia), a wiec który mógłby być tylko i wyłącznie skrótem od jakiegoś greckiego słowa z grupy „nomina sacra”, to powstaje pytanie: od jakiego greckiego słowa mógłby to być skrót?

Analogicznie, jak w przypadku skrótów ΧIΣ, XΞΣ i XΞE – skrót XMΣ mógłby pochodzić tylko i wyłącznie od takiego słowa z grupy „nomina sacra”, które spełniałoby łącznie 3 następujące warunki, będące wynikiem stosowania omówionych wyżej zasad tworzenia skrótów w greckich rękopisach tj.:

1) zaczyna się na literę Χ (czyli polskie: ch)

2) kończy się literę Σ (czyli polskie: s)

3) pomiędzy tymi literami zawiera w sobie literę M (czyli polskie: m)

I znów patrząc na listę słów z grupy „nomina sacra” widzimy, że nie ma takiego słowa, które spełniałoby te warunki.


Wniosek?

Powyższa analiza pozostałych kombinacji trzech greckich liter, dających liczby 666, 665 i 646 przeprowadzona na tych samych zasadach, co w przypadku skrótu ΧIΣ nie daje tych samych rezultatów, które otrzymaliśmy przypadku skrótu ΧIΣ!!

cd.

Jak wynika zatem z powyżej analizy każda z kombinacji 3 greckich liter, inna niż skrót ΧIΣ dający liczbę 616, a więc kombinacje: XΞE dająca liczbę 665, XMΣ dająca liczbę 646, czy też XΞΣ dająca najbardziej rozpowszechnioną ze wszystkich liczbę 666 jest nieprawidłowa i nieprawdziwa, bo nie oznacza ani imienia Bestii, ani też nie jest liczbą będącą liczbowym odpowiednikiem jej imienia, czyli nie jest liczbą Bestii.

Tym samym umieszczanie na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia innych ww. kombinacji 3 greckich liter niż grecki skrót ΧIΣ, czyli tym samym zamieszczanie w tym miejscu innych liczb niż 616 nie pełni żadnej roli poza jedną, która polega na uniemożliwieniu poznania imienia Bestii i kryjącej się za nim rzeczywistej liczby jej imienia.


W ten sposób mamy dowód na to, że tylko i wyłącznie grecki skrót ΧIΣ jest prawdziwy (i dlatego to właśnie ta kombinacja była pierwotnie umieszczona na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia tak, jak w P 115), bo tylko ten skrót odnosi się jedynego pasującego słowa z całej grupy „nomina sacra”, czyli do słowa ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus, czyli Mesjasz), które będzie imieniem Bestii z otchłani i którego liczbowym odpowiednikiem jest wyłącznie liczba 616.

Pozostałe zaś kombinacje, dające liczby 665, 646 i 666 i umieszczane na końcu wiersza 18 są zatem fałszywe.


Tak więc kluczem do ustalenia greckiego imienia Bestii, a tym samym kluczem do obliczenia liczby jej imienia okazuje się być ten wyjątkowy grecki skrót ΧIΣ od greckiego słowa ΧΡΙΣΤΟΣ.

A dlaczego ten skrót już sam w sobie jest wyjątkowy?

Czy tylko dlatego, że pojawia się tylko raz w całym tekście Objawienia?

Nie tylko dlatego, bo nasuwa się tutaj inne, ważniejsze pytanie:

- w jakim celu kopista (twórca) papirusu 115 zastosował dokładnie w tym miejscu ten konkretny i jedyny tego rodzaju skrót od słowa ΧΡΙΣΤΟΣ, a nie zastosował tutaj innych, znanych wówczas skrótów od tego słowa?

Przecież w tym czasie (I - III w) stosowano w greckich rękopisach NT inne skróty od rzeczownika ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus) w mianowniku tj. ΧΣ (czyli: ch s), ΧΡΣ (czyli: ch r s) oraz rzadziej ΧΡ (czyli: ch r). Więc dlaczego nie zastosował jednego z nich, tylko zapisał to słowo w formie zupełnie innego skrótu?

Teraz dopiero odpowiedź na to pytanie jest dla mnie oczywista.

Po to, aby odróżnić skrót od słowa ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus) oznaczającego fałszywego Mesjasza, którym obwoła się Bestia z otchłani od innych skrótów tegoż samego słowa, ale już oznaczającego prawdziwego Mesjasza – Isusa.

Jak bowiem inaczej można byłoby wyrazić różną funkcję dla jednego i tego samego słowa „Chrystus” oraz wskazać na inny podmiot niż Pan Isus, do którego to słowo będzie miało w przyszłości zastosowanie?

Ano tylko właśnie poprzez zastosowanie różnych skrótów od tego samego słowa!

I teraz wiadomo, dlaczego tak się stało.

Bo ten skrót ΧIΣ, zastosowany tylko jeden raz w całym tekście Objawienia i to zastosowany w tym właśnie konkretnym miejscu tekstu ma pokazać jego wyjątkowość, która polega nie tylko na jego odmiennej treści od pozostałych znanych skrótów od słowa ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus), ale także na pełnionej przez niego wyjątkowej funkcji, odmiennej od pozostałych skrótów.

Z zatem tylko w ten sposób tj. poprzez zastosowanie innego niż dotychczas skrótu i poprzez umieszczenie go tylko w tym jednym miejscu całego tekstu Objawienia kopista mógł wyrazić to, że w tym szczególnym przypadku słowo „Chrystus”, czyli Mesjasz będzie odnosiło się do innego podmiotu niż tylko Pan Isus, bowiem w przyszłości będzie ono się odnosiło także do Bestii z otchłani, a do tego słowo to będzie w przypadku Bestii pełniło inną funkcję niż w przypadku Pana Isusa, bowiem słowo Mesjasz będzie pełniło funkcję imienia Bestii, a nie będzie jej tytułem, jak to ma miejsce w odniesieniu do osoby Pana Isusa.

Tak więc nie tyle greckie słowo ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus) jest tutaj niezwykłe, ale niezwykły jest zastosowany od niego w P 115 skrót ΧIΣ, który pozwala na odróżnienie słowa „Mesjasz”, które będzie stosowane przez Bestię z otchłani jako jej imię i które zostało oznaczone skrótem ΧIΣ dającym w greckim systemie liczbowym liczbę 616, od tego samego słowa, ale odnoszącego się do Pana Isusa i będącego jego tytułem, a które wyrażane greckimi skrótami ΧΣ, ΧΡΣ i ΧΡ zamienionymi na liczby dają wartości – odpowiednio – 800, 900 i 700.

Spójrzmy bowiem na te inne znane „nomina sacra” od greckiego słowa ΧΡΙΣΤΟΣ (chodzi tu wyłącznie o rzeczownik w mianowniku) mającego zastosowanie do osoby Pana Isusa i przypiszmy im właściwe dla danych liter wartości liczbowe:


1)  „XΣ” (ch s)

gdzie:

Χ = 600
Σ = 200

A więc:

X + Σ = 600 + 200 = 800


2)  „XPΣ” (ch r s)

gdzie:

Χ = 600
Ρ = 100
Σ = 200

A więc:

X + P + Σ = 600 + 100 + 200 = 900


3)  „XP” (ch r)

gdzie:

Χ = 600
Ρ = 100

A więc:

X + P = 600 + 100 = 700


cd.

Wiedząc to wszystko, spojrzymy teraz ponownie na Ap 13:18:

„Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba ta bowiem człowieka. A liczba jego: ΧIΣ” (ΧIΣ pisane z kreską górną)

Dopiero teraz te słowa mają nabierają sensu.

„liczba ta bowiem człowieka”

Teraz jest oczywiste, że jest to liczba człowieka - i to konkretnego człowieka!

Jednak zwróćmy tutaj uwagę na to, że w tym fragmencie jest mowa wyłącznie o liczbie człowieka, a nie o imieniu człowieka albo o liczbie imienia człowieka.

I to jest bardzo ważne stwierdzenie, bo to oznacza, że liczba człowieka - czyli to słowo, które kryje się za liczbą 616, która zamieniona na greckie litery daje skrót XIΣ od greckiego słowa ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus, czyli Mesjasz) odnosi się właśnie do człowieka, a konkretnie do jednego jedynego człowieka, czyli do Pana Isusa, w przypadku jednak którego słowo „Chrystus” nie jest Jego imieniem, ale tytułem oznaczającym: Namaszczony, Pomazaniec Boży.

Innymi słowy:

fragment „liczba ta bowiem człowieka” oznacza zatem, że liczba 616 - która jest liczbowym odpowiednikiem skrótu ΧIΣ od greckiego słowa ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus, czyli Mesjasz) – jest tym samym liczbowym odpowiednikiem samego słowa „Chrystus”, które do czasów ostatecznych jest przynależne wyłącznie Panu Isusowi, czyli Synowi Bożemu, który stał się człowiekiem i które to słowo w Jego przypadku pełni tylko i wyłącznie rolę Jego tytułu, a nie Jego imienia.

Jednakże – i to już wynika z dalszej części wiersza 18: „A liczba jego: ΧIΣ” – słowo Chrystus (Mesjasz), od którego skrót ΧIΣ zamieniony na liczby daje liczbę 616 nie będzie tytułem Pana Isusa, ale imieniem Bestii z otchłani (dlatego słowo Chrystus (Mesjasz) nadal mające zastosowanie do Pana Isusa jako Jego tytuł wrażane jest w greckich rękopisach innymi skrótami tj. ΧΣ, ΧΡΣ i ΧΡ, które - po ich zamianie na liczby - dają liczby: 800, 900 i 700).

W ten sposób będzie można odróżnić fałszywego Mesjasza w postaci Bestii z otchłani (która sama nazwie siebie Mesjaszem, zaś liczbowym odpowiednikiem tegoż jej imienia będzie liczba 616) od jedynego prawdziwego Mesjasza tj. Pana Isusa, w przypadku którego słowo Mesjasz było, jest i będzie wyłącznie Jego tytułem.


A dlaczego w wierszu 18 powinniśmy mieć skrót ΧIΣ oznaczający liczbę 616?

Dlaczego akurat ta liczba jest tak ważna, że trzeba było ją w tym miejscu ukryć pod greckim skrótem ΧIΣ i wskazać na potrzebę jej obliczenia?


Ponieważ – jak wynika powyższej analizy - to właśnie liczba 616, a nie żadna inna – obok imienia Bestii – będzie stanowiła znamię Bestii z otchłani, które będzie ona nanosiła ludziom na prawą rękę lub czoło w czasie wielkiego ucisku.



To oznacza też, że umieszczanie na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia liczby 665, 646, a zwłaszcza najbardziej dzisiaj rozpowszechnionej liczby 666 przez różnych kopistów – twórców rękopisów NT (i to nie tylko tych pisanych w języku greckim) jest wynikiem albo ich błędu albo – co bardziej dla mnie prawdopodobne – wynikiem celowego działania szatana (Smoka), mającego na celu utrudnić dotarcie do prawdy na temat imienia Bestii z otchłani i liczby jej imienia, pod którym będzie ona działać w czasach końca i które to jej imię już w czasie wielkiego ucisku będzie stosowane przez Bestię, aby zwodzić cały świat i posługując w tym celu mowa Smoka, zaprezentowaną nam przez Pawła i jego uczniów.

Szatan nie miałby żadnego interesu w tym, aby pozostawić w naszych Bibliach właściwy grecki skrót, pozwalający nie tylko poznać imię Bestii z otchłani, ale także liczbę jej imienia, bo celem szatana jest zniszczenie całej ludzkości rękami Boga, czyli doprowadzenie poprzez zwiedzenie do otrzymania przez ludzie tego samego wyroku, który ciąży na nim samym.

Dlatego uważam, że znajdująca się obecnie w naszych Bibliach liczba 666 jest kolejnym, celowym, szatańskim fałszerstwem (podobnie jak i liczby 665 i 646), mającym na celu ukrycie prawdziwego imienia Bestii, którym jest słowo „Mesjasz”.

Zostało ono ukryte pod fałszywym, a następnie rozpowszechnionym greckim skrótem X Ξ Σ (ch x s), oznaczającym liczbę 666 albo utworzony od niej liczebnik i zastąpienie nim wyjątkowego skrótu XIΣ (ch i s) od greckiego słowa ΧΡΙΣΤΟΣ (Chrystus, czyli Mesjasz), którego liczbowym odpowiednikiem jest liczba 616 (tj. rzeczywista liczba imienia Bestii).

Można zatem powiedzieć, że szatan, poprzez zastąpienie w skrócie od greckiego słowa ΧΡΙΣΤΟΣ dosłownie jednej litery „I”, która występuje w tym słowie, literą Ξ, która w tym słowie nie występuje, skutecznie utrudnił odkrycie słowa, które będzie imieniem Bestii z otchłani, czyli Bestii, która sama sobie nada imię Chrystus (Mesjasz).

I teraz już wiadomo, dlaczego szatan to zrobił.

Czyli wchodziłoby na to, że szatan celowo odrzucił liczbę 616 i zastosował w Bibliach liczbę 666, która nie bez powodu jest powszechnie kojarzona głównie z szatanem, bowiem to on sam ją wymyślił i w prowadził do Biblii jako jego liczbę.

Zaś tylko liczba 616 oznacza skrót od rzeczywistego imienia Bestii z otchłani, które brzmi Chrystus (Mesjasz), a która de facto będzie jedynie fałszywym Chrystusem (Mesjaszem).


Wszystko do siebie pasuje.


Do tej pory łączyliśmy ze sobą pewne fakty z Mt i Ap, dochodząc do wniosku, że skoro Fałszywy prorok z Objawienia Jana to zbiorcza nazwa dla grupy fałszywych proroków czyniących cuda (część upadłych wypuszczonych z otchłani), o których powiedział Isus w Mt 24:24, to Bestia z otchłani musi być zatem zbiorczą nazwą dla grupy fałszywych mesjaszy (czyli pozostałych upadłych wypuszczonych z otchłani pod przywództwem Apolla).

Zatem, jak już się wcześniej domyślaliśmy, wiele do tej poru wskazywało na to, że Bestia z otchłani to będzie fałszywy Chrystus, czyli fałszywy Mesjasz.

Teraz natomiast znalazło się potwierdzenie dla tego wniosku ze strony Ap 13:18, przy czy jest to nie tylko konkretny dowód na to, że Bestia z otchłani to będzie fałszywy Mesjasz, ale przede wszystkim na to, że słowo Mesjasz będzie imieniem tej Bestii, a liczbą jej imienia jest liczba 616.


Dodam tylko jeszcze, że ta hipoteza jest ważna tylko w przypadku, gdy chociaż jeden z manuskryptów zawierających tekst Objawienia Jana w języku greckim i jednocześnie zawierających skrót XIΣ jest autentyczny.

A jak na razie nikt nie podważył autentyczności Papirusu 115 albo Kodeksu Efrema.

Ale pracy w to włożyłeś!

Znany lecz nie żyjący od 2016 roku Chris Constantin wydedukował, że imię Bestii to Apollo.



Jego argumentem było to, że liczby w cesarstwie rzymskim pisano  w łacinie, ale to nie ma sensu, ponieważ teksty są tylko i wyłącznie po grecku. Chyba, że cytował Vulgatę.

Inny artykuł określa ilość 666 do 300 tekstów w porównaniu z czterema  z 616 ale tylko jeden jest z 3 w n.e. p115.

https://www.endtime.com/blog/666-or-616-the-number-of-the-beast/

Stawiał bym na 666 z powodu masywności szatańskiego zastosowania.

Ale nie twierdzę, ze jest tak czy inaczej - zbyt mało jest dowodów i twoje argumentacją posiadają sporą wagę i twa hipoteza może być właściwa.

Ale... śledząc twe posty oraz film

Ale, poza liczbą 616 czy 666 znalazłem ciekawe połączenie Bestii. Wręcz szokujące.

Wielu także uważa ją za Apolloa z otchłani. I teraz  najciekawsza opcja.

Czyim synem jest Apollo!?

Zeusa czyli szatana.

Nie wiemy czy jest aniołem czy już człowiekiem. Jeżeli zostanie on uznany za Mesjasza, według satanistów jest on także synem bożym, czyli synem Lucyfera.

Skoro chcą nas wystawić na doktrynę Lucyfera, to fałszywy mesjasz będzie wielką pomocą dla zwiedzonego Chrześcijaństwa, któremu władze powiedzą że źle zrozumiani Biblię, ponieważ Lucyfer jest 'bogiem' i ma syna, Apolla czyli Mesjasza.

Zaznaczę, że to jedynie hipoteza, ale warto znać obie hipotezy; Apolla oraz 616 oraz 666.

thewordwatcher napisał:Czyim synem jest Apollo!?

Zeusa czyli szatana.

Nie wiemy czy jest aniołem czy już człowiekiem. Jeżeli zostanie on uznany za Mesjasza, według satanistów jest on także synem bożym, czyli synem Lucyfera. 

Mamy nawet ciekawe proroctwo:

Izajasza 14 napisał:(4) Że zanucisz tę szyderczą pieśń o królu babilońskim i powiesz tak: Wykończył się ciemięzca, skończyło się panoszenie!
(5) Pan złamał laskę bezbożnych, berło tyranów.
(6) Smagał ludy w złości, chłoszcząc je bez ustanku, tratował w gniewie ludy, depcząc je bezlitośnie.
(7) Cały świat odpoczął, odetchnął i wybuchnął radosnym okrzykiem.
( Nawet cyprysy mają z ciebie ucieszną zabawę i cedry libańskie; mówią: Odkąd ty ległeś, żaden drwal nie wychodzi do nas.
(9) Kraina umarłych zadrżała w dole przez ciebie, by wyjść na twoje spotkanie, gdy przyjdziesz, dla ciebie budzi duchy wszystkich zmarłych władców ziemi, wszystkim królom narodów każe wstać z ich tronów,
(10) Ci zaś wszyscy razem odzywają się i mówią do ciebie: Także ty zasłabłeś jak my, z nami się zrównałeś!
(11) Twoją pychę i brzęk twoich lutni strącono do krainy umarłych. Twoim posłaniem zgnilizna, a robactwo twoim okryciem.
(12) O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!
(13) A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy.
(14) Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.
(15) A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści.
(16) Ci, którzy cię widzą, spoglądają na ciebie, przypatrują ci się uważnie: Czy to jest ten mąż, który był postrachem ziemi, trząsł królestwami?
(17) Ziemię obracał w pustynię, grody jej burzył, swoich jeńców nie wypuszczał na wolność?
(18) Wszyscy królowie narodów spoczywają w chwale, każdy w swoim grobowcu,
(19) A ty zostałeś wyrzucony ze swojego grobu, jak twór obrzydły, pokryty pomordowanymi, przebitymi mieczem, stratowany jak ścierwo.
(20) Z tymi, którzy zstępują do kamiennego grobowca, ty nigdy nie złączysz się w grobie, bo zniszczyłeś swój kraj, wymordowałeś swój lud. Ród złośników niech nigdy nie będzie wspominany!

Król Babilonu to nie jest jutrzenka czyli gwiazda/planeta Wenus ale jego syn. Skoro Wenus to szatan to jego syn to Apollo.

W tym proroctwie syn jutrzenki został strącony z nieba i wtrącony do krainy umarłych czyli otchłani "kraina umarłych, samo dno przepaści".

A co mówi nam Apokalipsa o Apollo:

Ap 9 napisał:
(11) I miały nad sobą jako króla anioła otchłani, którego imię brzmi po hebrajsku Abaddon, po grecku zaś imię jego brzmi Apollyon (Niszczyciel).

Skoro Chrystus to nie imię ale tytuł. To oznacza, że Watykan czci nie tylko Lucyfera ale jego syna Apolla:


A zatem Apollo to król Babilonu. Skoro jest on w otchłani to Babilon jest słaby i podzielony jak opisuje proroctwo Daniela o posagu i jego nogach z żelaza i gliny.

Sama modlitwa w Watykanie jest dowodem, że ich Chrytus to Apollo:

Cyryl napisał:Zacytuje jej tekst:

"Twoje płomienie Lucyferze świtem stworzenia

Niechaj powie Lucyferze ten kto wie

Chrystus twój syn

który zmartwychwstał i oświecił pokojem rasą ludzką

I żyje i króluje na wieki wieków"

Czy Apollo to człowiek a może zwiedziony przez smoka wysokiej rangi (książę anielski) upadły anioł???


To trudno stwierdzić. 


Jednak jak widać dowody wskazują, że Apollo to imię Bestii.

NIESAMOWITE!!!

Cyryl napisał:Zacytuje jej tekst:

"Twoje płomienie Lucyferze świtem stworzenia

Niechaj powie Lucyferze ten kto wie

Chrystus (Mesjasz) twój syn

który zmartwychwstał i oświecił pokojem rasą ludzką

I żyje i króluje na wieki wieków"

Teraz zaczyna to mieć sens!

Z innej beczki, znalazłem niesamowite informacje o sytuacji politycznej świata. Zapewniam was, że interesuje mnie to z powodów czysto biblijnych.



Film po angielsku i najważniejsza jego część zaczyna się od 2godz :19 minut.

W momencie upadku Rosji... burza u mnie... na razie kończę i dodam po burzy...

Dodaję...  

Od momentu objęcia władzy przez Putina zaczęto działać zupełnie inaczej. Działania s,ą takie, że nikt nic nie wie i niczego nie jest pewien. Porównano to do spektaklu teatralnego, w którym, jak wiadomo grają aktorzy czyli oszuści, których celem jest oszukanie publiczności i wprowadzenie jej w błąd.

Inaczej mówiąc, arena Rosji stała się sceną teatralną na której politycy grają sztukę i jak w filmie kryminalnym (czy sztuce Szekspira) prawda jest zawsze fikcją. W Rosji trwa to od wielu lat i doszło to już na Zachód także. Identyczna gra polityków i nikt z obserwatorów nie wie, o co w tym wszystkim chodzi.


Oczywiście główną rolą grają władze, politycy oraz... tzw. niezależne media.

Owe 'niezależne' media to niemal najważniejsza część oszustwa i8 manipulacji, ponieważ zbyt duża ilość ludzi nieco inteligentniejszych wierzy tylko w niezależne media. A one są opłacanie i kontrolowane przez władze. Niektóre z nich są autentyczne, jak powiedzmy to forum, ale te autentyczne nie potrafią się w tym olbrzymim bałaganie połapać.

Trump straszy Konga z Korei, ten się odgraża, zawierane są porozumienia, które praktycznie nie istnieją, ponieważ jest to tylko gra teatralna.

Jedynie proroctwa biblijne mogą w tym pomóc i jak na razie, nie za wiele popełniliśmy błędów, ja w szczególności, ponieważ od dłuższego czasu wiele rzeczy mnie nie pasowało, o czym wcześniej pisałem.

Ale dopasowałem sobie i wszystko pasuje.

Dzisiaj nabrałem podejrzenia, że nawet politycy nie wiedzą o co chodzi i o co 'negocjują'. Dlaczego?

Ponieważ wydaje mnie się, że szatan i upadłe anioły przejęły pałeczkę od władz i to oni rozgrywają te szachy, aby nas dezinformować, abyśmy się w ich grach nie połapali.

Czasy są bardzo bliskie i sataniści a zwłaszcza sam szatan i upadłe grają niezwykle ostrożnie i tak to ukrywają, że nawet władze i media nie są w stanie rozszyfrować, o co w tym wszystkim chodzi.

My wiemy, że chodzi o Słowian i nie dopuszczenie do porwania oraz do wyjścia Słowian na pustynię. Tylko to się liczy i oni to zaciekle przez światem ukrywają. To że jeszcze tutaj funkcjonujemy i dzielimy się informacjami, to może oznaczać tylko jedno.

Bezpośrednią opiekę Boga.


Wielu niezależnych poszukiwaczy prawdy zapłaciło za takie informacje, jakie wychodzą na forum... życiem.

I to nas zobowiązuje, głównie wobec Boga.


Zwróćmy uwagę na wydarzenia z Las Vegas. Nie było trupów i rannych. Zrobiło to FBI i CIA.

Po co? W jakim celu? Tego nikt nie wie i być może oni sami tego nie wiedzą, ale taki otrzymali rozkaz od upadłych aniołów i szatana.

To nam ukazuje rzeczywistość. Nie możemy zbyt wiele się dowiedzieć, ponieważ serwuje się nam same kłamstwa.

Z jednego źródła dowiedziałem się, że USA są na odstawce i jest to papierowy tygrys. I ta informacja spowodowała, że zwróciłem uwagę na upadłych. Oni wiedzą z proroctw, że USA zostanie przez Boga ukarane.

I na USA nawet upadli już nie stawiają.

Czyli cała gra toczy się w reżyserii upadłych i nie wiemy do czego oni dążą.

Nie możemy polegać na filmach YouTube, że to czy tamto... to jest WSZYSTKO reżyserowane.

Wniosek? Wyjątkowa ostrożność w postrzeganiu rzeczywistości, która jest w zatrważający sposób manipulowana i jesteśmy stale wprowadzani w błąd.


I to już jest - właśnie w moim zrozumieniu - ów okres największego zwiedzenia.

Najciekawsze Henryku jest to, że wszystkie te hipotezy tj.

- o tym, że Apollo to będzie Bestia z otchłani (a konkretnie - że księże anielski Apollo, który już jest królem w otchłani będzie po jej otwarciu królem całej grupy upadłych wypuszczonych z otchłani i że to on właśnie będzie ósmym władcą z siedmiu),

- o liczbie 666,

- o liczbie 616,

- o tym, że Apollo to syn Zeusa, czyli szatana,

wzajemnie się uzupełniają, a nie wykluczają!!!

A w jaki sposób?


Ja to widzę tak.


Szatan wprowadził kombinację 3 greckich liter XΞΣ już do najwcześniejszych greckich rękopisów NT, które po ich zamianie na liczby w greckich systemie liczbowym dają liczbę 666.

I to jest fakt.

Ale dlaczego to zrobił?


Szatan nie wiedział, co Bóg zaplanował wobec niego do momentu, kiedy Jan nie napisał Objawienia po grecku.

Dopiero z Objawiania szatan dowiedział, się jaki dostanie wyrok, ale dowiedział się też, że Bóg na jego następcę wyznaczył Apolla.

Przy czym dla szatana wydaje się być nie istotna tutaj informacja, że Apolla czeka na końcu ten sam wyrok, co i jego.

Być może wynika to z tego, że albo szatan wierzy jeszcze w zwycięstwo nad Bogiem i Panem Isusem, w czym ma mu pomóc Apollo, albo jest świadom, że nie ma już dla niego odwrotu, więc jedyne co mu pozostało to trwać w nienawiści i być przeciwko Bogu i Jego Synowi aż do nieuniknionego końca.

Szatan zatem postanowił przekuć swoją oczywistą klęskę na chwilowy „sukces” i potraktować swojego nieuniknionego następcę za swojego syna, aby – już po jego wyrzuceniu z nieba – ukryć fakt, że szatan stracił władzę na ziemi dlatego, że przegrał walkę z Bogiem, a jednocześnie pokazać, że to szatan sam z siebie postanowił przekazać komuś swoją władzę nad ziemią, a nie stało się tak dlatego, że tak postanowił wcześniej Bóg, podając to w Objawieniu Jana.

I tym kimś moim zdaniem będzie właśnie Apollo, którego szatan postanowił uznać za swojego syna, aby tylko wyglądało na to, że przekazanie władzy Apollo (którego wybrał do tej roli sam Bóg) to jest dobrowolna decyzja samego szatana, który po wyrzuceniu z nieba wcale władzy nad ziemią nie stracił, a tylko dobrowolnie przekazał ją w ręce swojego „syna” i aby tym samym ukryć fakt, że szatan po przegranej walce w niebie musiał zrobić dokładnie to, co Bóg zaplanował, czyli przekazać swoją władzę w ręce Apolla za pośrednictwem Bestii z morza, bo taka była decyzja samego Boga.


Przy czym po raz kolejny szatan postanowił naśladować Boga.

Bowiem tak jak Bóg ma syna Isusa, tak szatan (fałszywy bóg) postanowił uznać Apolla (który zmieni swoje imię na imię Chrystus i stanie się przez to fałszywym Chrystusem, czyli Mesjaszem, którego imię w czasach wielkiego ucisku będzie wyrażane liczbą 616) za swojego syna.

(Na marginesie: pamiętacie może taki film pt. „Adwokat diabła”? Nawet w tym szatańskim filmie jest mowa o tym, że szatan ma syna, czyli Kevina Lomaxa (1:54:54, 1:58:41), choć w filmie są oczywiście wymysły o tym, że szatan osobiście spłodził go z jakąś kobietą…)

Oczywiście szatan nie jest ojcem Apolla w sensie dosłownym, czyli nie jest jego stworzycielem, bo Apolla, jak i aniołów składających się na siedem głów szatana stworzył Bóg.

Jednak Apolla w pewnym momencie skusił, a potem ukształtował moralnie jego mentor – szatan.

Być może Apollo był tak wybitnie oddany szatanowi zanim został zamknięty w otchłani, że Bóg to właśnie jemu - za to jego wybitne posłuszeństwo wobec szatana - pozwoli w przyszłości stać się przywódcą upadłych tworzących Bestię z otchłani i przejąć od szatana władzę za pośrednictwem Bestii z morza, czyli hybryd.

Z tego też być może powodu, a co wynika z greckiej mitologii, w starożytnej Grecji uważano Apolla za syna Zeusa, będącego jedną z wielu cielesnych postaci szatana.

I tak samo, jak Bóg przekazał całą władzę nad ziemią i niebem Isusowi ustanawiając Go Królem, tak i szatan chciał, aby wyglądało na to, że on przekazuje swoją władzę nad ziemią swojemu „synowi” Apollo.


A w jaki sposób szatan postanowił zakomunikować światu o tym, że będzie chciał przedstawić Apolla jako swojego syna?


Kiedy szatan dowiedział się o planach Boga wyłożonych w Objawieniu, postanowił jak najszybciej zareagować na to, poprzez dokonanie zmian w pierwotnym tekście Objawienia napisanym w języku greckim.

Zmienił zatem pierwotny skrót ΧIΣ, utworzony od greckiego słowa ΧΡΙΣΤΟΣ, który - po przekształceniu go na liczby zgodnie z greckim systemem liczbowym - daje liczbę 616 na kombinację 3 greckich liter XΞΣ, która daje liczbę 666.

Poprzez stworzenie ogromnej liczbę kopii NT najpierw w języku greckim (a dzisiaj jest znanych około 300 greckich papirusów NT zawierających liczbę 666), a potem i w innych językach, zwłaszcza w języku łacińskim i hebrajskim (aramejskim) szatan rozpowszechnił liczbę 666, wynikającą z greckich liter XΞΣ, które – w zależności od formy ich zapisu – wyrażają albo liczbę 666 albo liczebnik „sześćset sześćdziesiąt sześć” lub jego odmianę.

W ten sposób szatan stworzył liczbę, która aż do dziś jest kojarzona głównie z nim tj. z tym, który ją wprowadził do NT.

cd.

Co w ten sposób chciał osiągnąć szatan?

Stworzył i wprowadził do tekstu Objawienia, czyli do Słowa Bożego swoją własną liczbę 666, przy tworzeniu której zastosował tę samą metodę, której wcześniej użył Bóg w przypadku skrótu ΧIΣ - najpierw przy pomocy języka greckiego (tj. kombinacji 3 greckich liter XΞΣ), a potem przy pomocy łaciny.

Szatan wprowadził najpierw do rękopisów greckich, a potem także do rękopisów NT tłumaczonych na łacinę właśnie liczbę 666, bo tylko za pomocą tej liczby w tych różnych językach można było zakodować w niej informację o Apollo.

Dlatego dwie inne liczby tj. 665 i 646 nie mogły stać się popularne, bo one najwyraźniej nie spełniały tych warunków.


Zatem liczba 666 nie jest żadnym przypadkiem.

Dziwnym trafem akurat to w greckim alfabecie tylko jedna litera „s” jest reprezentowana na 3 sposoby tj. przez jedną literę dużą i aż dwie małe: Σ σ ς

Tej literze w greckim systemie liczbowym odpowiada cyfra 6, co oznacza, że można zapisać te litery jako 666.

Z racji tego jednak, że nigdzie nie spotkałem się z informacją, aby liczba 666 była w jakimkolwiek greckim rękopisie NT zapisana trzema literami Σ, to podejrzewam (a nie wiem tego na pewno, bo aby to sprawdzić, to trzeba byłoby przejrzeć pod kątem zapisu tej liczby ok. 300 greckich rękopisów NT), że w żadnym z tych ok. 300 greckich rękopisów NT, które zawierają albo liczbę 666 albo liczebnik „sześćset sześćdziesiąt sześć” lub jego odmianę nie ma zapisanej tej liczby w postaci trzech liter ΣΣΣ (a małymi σσσ), a tylko jest ona zapisana trzema greckimi literami XΞΣ.

Niemniej jednak - i to nie tylko przy tworzeniu kolejnej kopii po grecku albo przy tłumaczeniu greckiego tekstu Objawienia na łacinę, ale zwłaszcza przy późniejszym tłumaczeniu na inne języki - nie wiele trzeba, aby samą już liczbę 666 (słownie: sześćset sześćdziesiąt sześć) w oderwaniu od pierwotnego greckiego jej zapisu traktować jako trzy odrębne cyfry: 6 6 6.

Ale i w tym jest teraz widoczny cel szatana, który polegał na tym, aby ktoś pewnego dnia porównał liczbę 666 czy też 6 6 6 do greckiego alfabetu i greckiego systemu liczenia i połączył to z rzymskim systemem liczenia, co doprowadzi do odkrycia tego, co zostało przez szatana zaplanowane, a mianowicie że w tej właśnie liczbie ukryte jest słowo Apollo. I tego swoją hipotezą dokonał właśnie Chris Constantin.

Jego hipoteza, jak i pozostałe też ma zatem swój cel.

Biorąc ją bowiem pod uwagę możemy się spodziewać, że szatan będzie próbował wykorzystać ten fakt do obwołania Apolla swoim synem, któremu będzie chciał przekazać swoją władzę nad ziemią.

Kto wie, skoro dla szatana Apollo będzie synem, to może dla Apolla szatan może będzie jego bogiem? Choć początkowo – jak wynika z listów Pawła - nie taki był plan szatana, który chciał, aby to on sam był jednocześnie uważany w przyszłości za Boga i Chrystusa w jednym, a więc nie miał on w planach dzielić się swoją władzą z Apollem. Jednak Bóg poprzez Objawienie Jana pokazał szatanowi, że jego plany jedynowładztwa na ziemi spełzną na niczym.


Trzeba również podkreślić to, że kombinacja 3 greckich liter XΞΣ umieszczona na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia jest nieprawidłowa, ale tylko z punktu widzenia imienia Bestii, ponieważ, jak wcześniej wykazałem, ta kombinacja liter - ani jako liczba 666 ani jako liczebnik od tej liczby lub jego odmiana – nie oznacza imienia Bestii z otchłani, ani też nie daje możliwości obliczenia rzeczywistej liczby jej imienia.


I tu się ukazuje kolejne celowe działanie ze strony szatana.

Bowiem liczba 666 pochodząca od greckich liter XΞΣ za zadanie ukryć brzemiennie nowego imienia, jakie nada sobie Bestia z otchłani, a konkretnie Apollo, który sam nazwie siebie Chrystusem (czyli Mesjaszem), a przez to będzie fałszywym Chrystusem.

Liczba 666 służy zatem szatanowi do zwodzenia ludzi.

Dlaczego?

Bo być może szatan wykorzysta tę liczbę jako swoje znamię, które będzie jedynie kopią znamienia Apolla, a które szatan już teraz próbuje nanieść na ludzi pod postacią czipów, czy niewidocznych gołym okiem kodów kreskowych.

O tym pisałem wcześniej w tym miejscu:
https://zbawienie.forumotion.com/t284-potencjalne-proby-pana-boga-wzgledem-ludzkosci

To znamię szatana (Smoka) może być moim zdaniem próbą generalną przed znamieniem Apolla.

Celem jego wprowadzenia byłoby uśpienie czujności ludzi – raz - poprzez zlikwidowanie tych, którzy nie przyjmą znamienia Smoka (czyli liczby 666), bo będą uważali, że jest to znamię Bestii, o którym napisano w Objawieniu (a tutaj jest mowa, że imieniem Bestii będzie liczba 666) - a dwa – poprzez pokazanie pozostałym ludziom, że ci, którzy przyjęli znamię Smoka, mają się dobrze i nic im się złego nie stało, a nawet mają lepiej niż wcześniej za owo posłuszeństwo względem szatana.

Tak więc skoro potem przyjdzie Apollo ze swoim znamieniem Bestii (liczba 616 i słowo „Chrystus”), szatan wówczas powie, że to również nie jest żadne znamię Bestii, bo w Objawieniu nie ma żadnej liczby 616, tylko 666. Więc liczba 616 to nie jest żadna liczba imienia Bestii.

Z tego m.in. powodu szatanowi zależało na zastąpieniu skrótu ΧIΣ, który daje liczbę 616 na kombinację 3 greckich liter XΞΣ, która daje liczbę 666.

Szatanowi nie zależy na tym, aby ludzie poznali nowe imię Apolla z tego powodu, aby ten – już jako fałszywy Mesjasz – mógł poprzez nanoszenie na ludzi swojego znamienia, którym będzie właśnie odkryte słowo Chrystus (Mesjasz) oraz liczba 616, skazać jak najwięcej ludzi na wyrok śmierci drugiej z rąk Boga.

A to jest przecież cel szatana, który on chce w ten sposób osiągnąć rękami Apolla.

Zatem szatan, poprzez zastosowanie i rozpowszechnienie liczby 666 chciał pokazać, że już w Objawieniu Jana jest mowa o tym, że liczba 666 jest nie tylko jego liczbą, ale i liczbą, pod którą ukryte jest imię Apolla.

Zrobił to w tym celu, aby po jego wyrzuceniu z nieba móc się na to powołać i twierdzić, że jest to dowód na to, że skoro on i Apollo mają w Objawieniu nadaną tę samą liczbę, to znaczy, że Apollo jest jego synem, a tym samym jego następcą, któremu szatan sam z siebie postanowił przekazać swoją władzę nad ziemią.

W rzeczywistości jednak takie działanie szatana będzie miało na celu ukrycie faktu, że szatan stracił władzę nad ziemią z powodu przegranej w niebie bitwy z Bogiem, przez co od teraz szatan musi realizować już nie swoje plany, ale plan Boga. A zatem musi oddać swoją władzę w ręce Apolla, któremu sam Bóg pozwolił zostać na chwilę nowym władcą tego świata w miejsce szatana.

Dla szatana to porażka, ale w ten sposób będzie chciał ją ukryć.

Jednocześnie szatan, poprzez wprowadzenie liczby 666, wskazał wprawdzie na Apolla, ale tym samym ukrył jego nowe imię, którym będzie słowo „Chrystus”, a od którego skrót ΧIΣ daje liczbę 616, będącą już osobistą i także nową liczbą Apolla.

Czyli Apollo (król otchłani, ósmy władca z siedmiu z Objawienia Jana, czy też mały róg z księgi Daniela, który będzie „wyniosłym w sercu i niespodziane zgotuje zagładę wielu”) nada sobie nowe imię „Chrystus”, a liczbowym odpowiednikiem tego jego nowego imienia będzie już nie liczba 666, ale jego nowa liczba - 616.

W ten sposób szatana chciał sprawić, aby Apollo – działając pod nieznanym aż dotąd imieniem i liczbą 616 – mógł zwieść jak najwięcej ludzi, którzy nie będą przebywali na pustyni w czasie wielkiego ucisku.

Mnie się wydaje, że część proroctw jest dosyć jasna, ale część jest nadal nie zrozumiała.

Mat 24:11  I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu.
Mat 24:12  A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie.
Mat 24:13  A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.
Mat 24:14  I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec.
Mat 24:15  Gdy więc ujrzycie na miejscu świętym ohydę spustoszenia, którą przepowiedział prorok Daniel - kto czyta, niech uważa -
Mat 24:16  Wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają w góry;

Mnie się wydaje, że okres rozmnożenia bezprawia, czyli postępu bezprawia lucyferiańskiego właśnie trwa i się jeszcze nasila. Miłość wielu Chrześcijan staje się oziębła.

Ale... nie było jeszcze nigdy głoszenia Ewangelii o Królestwie.

Isus rzekł, że będzie ona głoszona, na całej ziemi dla wszystkich narodów ale nie powiedział WTEDY przez... kogo.

Ale w Objawieniu nam to powiedziano.

Rev 14:6  I widziałem innego anioła, lecącego przez środek nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom, który mówił donośnym głosem:
Rev 14:7  Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.

Według mego zrozumienia wygląda to tak.


Najpierw mamy widzieć anioła głoszącego Ewangelię wieczną - zjawisko super naturalne. Wtedy ci w Judei niech uciekają w góry.



Dlaczego? Bo na świętym miejscu stanie ohyda czyniąca spustoszenie. A w Judei (Izrael) są Żydzi ortodoksyjni, którzy święcą Torę. Jak to zobaczą, niech uciekają w góry!

Rev 14:8  A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty.
Rev 14:9  A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę,
Rev 14:10  To i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka.

 
Z tego wynikałoby, że wszystko zacznie się od głoszenia przez pierwszego anioła.

Zwiedzenia już wtedy nie będzie i dwóch pozostałych aniołów ostrzeże także cały świat!


Z tego wynikałoby, że najpierw będzie być może porwanie, potem ostrzeżenie, a także nawoływanie do opuszczenia Babilonu Wielkiego oraz ucieczka.


W tym przypadku cały świat nie będzie już miał żadnych wątpliwości, co do tego kto jest Bogiem i kto jest wielbicielem szatana.

I mamy taki opis zwierzęcia.

Rev 17:8  Zwierzę, które widziałeś, było i już go nie ma, i znowu wyjdzie z otchłani, i pójdzie na zatracenie. I zdumieją się mieszkańcy ziemi, których imiona nie są zapisane w księdze żywota od założenia świata, gdy ujrzą, że zwierzę to było i że go nie ma, i że znowu będzie.

Zwróćmy uwagę na szczególną informację, kto będzie zdumiony.

Mieszkańcy ziemi - NASIENIE WĘŻA! Ich imiona nie są zapisane w księdze żywota!!!

Czyli oni będą zdziwieni widząc zwierzę ale my być może nie będziemy widzieli tego zwierzęcia, aż do samego końca!

Najbardziej ciekawe jest to, że na tym zwierzęciu siedzi owa kobieta nierządnica a nasienie węża jest zdumione.



To potwierdzałoby, ze Watykan współpracuje z głowami czyli upadłymi aniołami i Illuminati oraz nasienie węża o tym doskonale wie.



Odnośnie 666 - gdyby to była liczba 616, to proroctwo załamałoby się. Szatan i jego słudzy gorliwie stawiają na 666 i jest to na całym świecie bardzo widoczne.



Ani sataniści by nie wierzyli, ani Chrześcijanie. nastąpiłby niezwykły chaos. A wiemy, że aniołowie o tym raczej mówić nie będą ale będą ostrzegać przed wzięciem znamienia bestii.

Dan 7:23  I tak rzekł: Czwarte zwierzę oznacza czwarte królestwo na ziemi, które jest inne niż wszystkie królestwa; ono pochłonie całą ziemię, podepcze i zmiażdży ją.
Dan 7:24  A dziesięć rogów znaczy, że z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, a po nich powstanie inny; też będzie inny niż poprzedni i podporządkuje sobie trzech królów.
Dan 7:25  I będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon; i będą wydani w jego moc przez czas i dwa czasy i pół czasu.

W biegu sprawdziłem te wersety z Septuagintą i brzmią nieco inaczej. Cytowane już są zmienione według Septuaginty, ale muszę sprawdzić cały ten rozdział bardzo ostrożnie i dokładnie.

Owi święci to święci poza Narodem Wybranym.

To ci, którzy nie będą ani porwani, ani uprowadzeni na pustynię.

Muszę Daniela proroctwa dokładnie sprawdzić przez porównanie z Septuagintą.

Kilka słów o hipotezie postawionej przez Odrodzonego tj. liczbie 616 i jej znaczeniu w Apokalipsie.

Podchodzę do niej z ostrożnością, ale po dokładnej analizie przytoczonych dokumentów oraz informacji dla mnie hipoteza wydaje się prawdziwa.

Szukałem w sieci tematów 666/616 i muszę przyznać, że nie znalazłem żadnej, w najmniejszym stopniu zbliżonej analizy do tego co zaprezentował Odrodzony. Inaczej mówiąc, mamy całkowicie oryginalną hipotezę do weryfikacji.

W sieci możemy znaleźć wiele informacji, materiałów wskazujących liczbę 616 jako prawidłową, ale na tym się kończy, bez wyjaśniania jakie ona może mieć znaczenie, jak liczbę należy odkodować.

Bardzo ciekawy temat.

Przeprowadziłem spore śledztwo w kwestii imienia i liczby Bestii czy też człowieka.

Uwagę moją przykuło nazwisko Tischendorf - 'odkrywca' Kodeksu Synaickiego.

Ale po kolei.

W rękopisie mamy wyraźnie XIC z kreską

Ale Odrodzony podaje...

Widać na nim wyraźnie trzy greckie litery: x ι ς (czyli po polsku: ch i s) Gdyby je zapisać dużymi literami, które są bardziej czytelne, to skrót ten wyglądałby tak: ΧIΣ.

To wygląda bardzo ryzykownie i być może na tym polega błąd tłumaczy.W rękopisie mamy: x i c. Istnieje poważna możliwość, że zmiana na tzw. duże litery jest błędem ponieważ tekst już jest w dużym formacie liter.

Owszem x i c posiada kreskę u góry, co może sugerować skrót, ale to jest sprzeczne z logiką.

x i c oznaczałby wszystko, poza liczbą. Ponieważ jeżeli to liczba, to na pewno nie skrót. Nie skraca się liczb 3 cyfrowych. Po co?

Mógłby te skrót oznaczać Mesjasza, ale musiałby być pisany dużymi literami. Ale jest na papirusie małymi literami.

Wziąwszy pod uwagę sam tekst, mamy także poważny problem.

666 (lub 616) to liczba człowieka, z której trzeba obliczyć liczbę zwierzęcia.

Rev 13:18  Tu potrzebna jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę zwierzęcia; jest to bowiem liczba człowieka. A liczba jego jest sześćset sześćdziesiąt sześć.

Nie chodzi więc o nazwę zwierzęcia, ale o obliczenie jego liczby, z liczby człowieka, czyli z 666 lub 616.

von Tischendorf - 'odkrywca' Kodeksu Synaickiego. Znany z wielu fałszerstw i powiązań z Watykanem. Zetknąłem się z tym nazwiskiem kilkakrotnie.

Co jest ciekawe, odkrycia Tischendorfa są niemal w tym samym czasie, co 'odkrycia' Kodeksu Leningradzkiego 1848 - czy coś w tym czasie.

Tischendorf odczytał jako jedyny na świecie Codex Ephraemi Rescriptus. Też zawiera według niego 616.

Na temat Kodeksu Synaickiego krążą niemal legendy i jest to niemal 100% oszustwo.

W tym linku - https://www.adullamfilms.com/ są programy radiowe na 2 CD's, ujawniające fałszerstwo Kodeksu Synaickiego.

Tytuł audycji - Codex Sinaiticus - The Oldest Bible? Or a Modern Hoax. (Najstarsza Biblia czy nowoczesny hoax.)

Kodeks Synajski posiada pewne problemy i jest napisany przez współczesnego Tischendorfowi Constandine Simonides'a w roku 1840. Simonides sam się do tego przyznawał!

https://en.wikipedia.org/wiki/Constantine_Simonides [EN]

Najwyraźniej zorganizowana akcja szatańska z Kodeksem Leningradzkim włącznie. W takim układzie jest wielce prawdopodobne, że Simonides mógł napisać Kodeks Leningradzki.

Tischendorf pierwszy z lewej.



To on sprzedał wiele manuskryptów do licznych muzeów.

Podsumowując, wdepnęliśmy w olbrzymie bagno kłamstw i fabrykacji i wiele rzeczy wychodzi na wierzch - przynajmniej dla nas.

Nie można dojść (moim zdaniem) do żadnego poważniejszego wniosku, ponieważ okazuje się, że że źrodła są bardzo nierealne.

I jeszcze jedna informacja. Kodeks Synaicki posiada masę błędów i jego celem była konkurencja ze znaną Biblią Jakuba z roku 1611, używaną do dzisiaj i uznawaną jako najwierniejszy przekład w języku angielskim. Znaleziono w nim 23.000 problemów.

Została więc otwarta puszka Pandory i jedyne co możemy na pewno zrobić, to pamiętać o tych dwóch liczbach - 666 i 616 i czas pokaże kto nas oszukał.

To wyjdzie samo na wierzch.

Co do tego, jakimi literami zapisano papirus 115, to muszę powiedzieć, że wszystko wskazuje na to, że Henryk słusznie zauważył, że papirus 115 został napisany wyłącznie dużymi greckimi literami, które wówczas (tj. pod koniec III w., kiedy to, jak oszacowano, został napisany P 115) różniły się, choć w bardzo niewielkim zakresie, od dzisiejszych dużych liter greckiego alfabetu.

Ja natomiast nie dostrzegłem wcześniej tej różnicy.

Szukając więc dalszych informacji na temat P 115, znalazłem takie oto potwierdzenie dla tego, co napisał Henryk w tym zakresie.


Wiemy już, że papirus 115 należy do grupy wczesnych greckich rękopisów NT:

Wikipedia napisał:

Papirus 115 (według numeracji Gregory–Aland), oznaczany symbolem P 115 – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie.

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Papirus_115


Te wczesne greckie rękopisy NT, a więc i P 115, były pisane tzw. uncjałą (w kilku jej stylach).

Wikipedia napisał:

Wczesne rękopisy greckiego Nowego Testamentu – rękopisy Nowego Testamentu powstałe przed rokiem 300. Data ta jest przybliżona, ponieważ rękopisy z tego okresu nie posiadają dat, a datowanie jest szacunkowe w oparciu o kryteria archeologiczne, paleograficzne i inne. Nie zachował się żaden rękopis z I wieku. Rękopisy pisane są uncjałą w kilku jej stylach, znaczna ich część sporządzona została przez nieprofesjonalnego skrybę.

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wczesne_r%C4%99kopisy_greckiego_Nowego_Testamentu


A czym jest uncjała?

Wikipedia napisał:
Uncjała (łac. scriptura uncialis) – typ pisma kodeksowego występujący w okresie od końca III [1] do X wieku.
Wywodzi się ona z kapitały i charakteryzuje się zanikaniem kantów i tendencją do zaokrąglania liter. Do powstania tego rodzaju pisma przyczyniło się zastosowanie pergaminu w miejsce dotychczasowych zwojów papirusu.

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Uncja%C5%82a

Skoro uncjała wywodzi się z kapitały, to czym w takim razie jest kapitała?

Wikipedia napisał:

Kapitała – najstarsza forma majuskuły, od której wywodzą się wszystkie późniejsze rodzaje pisma łacińskiego. Jej nazwa jest późniejsza i pochodzi od łacińskiego słowa caput (głowa), bo takim liternictwem pisano nagłówki (capita) tekstów[1].

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kapita%C5%82a


Skoro zaś kapitała to najstarsza forma majuskuły, to czym jest majuskuła?

Wikipedia napisał:

Majuskuła (wersalik, wielka litera) – każda z wielkich liter alfabetu, tj. większego formatu i innego kształtu w stosunku do małej.
Według polskiej pisowni stawiana jest na początku nazwy własnej i wyrazu rozpoczynającego nowe zdanie, a także w skrótowcach i niektórych oznaczeniach (np. jednostek miar).

Majuskuła jest antonimem minuskuły.

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Majusku%C5%82a


A zatem skoro P 115 należy do grupy wczesnych greckich rękopisów NT, które były pisane uncjałą, wywodzącą się z kapitały, która jest najstarszą formą majuskuły, czyli najstarszą formą zapisu dużych liter alfabetu, to znaczy, że P 115 został napisany tylko i wyłącznie dużymi literami greckiego alfabetu.

A to, jak wyglądały litery greckiego alfabetu pisane uncjałą, czyli zapisane dużymi literami pokazano w artykule na Wikipedii dotyczącym uncjały pod tym linkiem:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Uncja%C5%82a
lub:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Uncja%C5%82a#/media/File:Onciale_grecque.png


Teraz porównajmy to z dzisiejszymi dużymi i małymi literami greckiego alfabetu – link:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Alfabet_grecki


Jeżeli porównamy duże litery greckiego alfabetu z okresu powstania P 115 (czyli grecki alfabet pisany uncjałą) z dzisiejszymi dużymi literami greckiego alfabetu, to zauważymy, że istotne różnice, jakie występują pomiędzy zapisem uncjalnym a dzisiejszymi dużymi literami tego alfabetu dotyczą jedynie dwóch liter z całego greckiego alfabetu tj.:

1) polskie „x” – pisane po grecku uncjałą (czyli dużą literą z okresu III w) wygląda jak podwójna polska litera „z” pisana jedna nad drugą, gdzie górne, mniejsze „z” połączone jest z dolnym, większym „z" wspólną środkową kreską (niestety muszę to opisać, bo nie mogę tutaj przekleić tej litery z podanego wyżej obrazka przestawiającego alfabet grecki pisany uncjałą), a dziś pisane duża literą wygląda tak: „Ξ”,

2) polskie „s” - pisane po grecku uncjałą wygląda tak: „C”, a dziś pisane dużą literą wygląda tak: „Σ”.


Wracając zatem do ewidentnego skrótu zawartego w P 115 - jak wynika z powyższego, skrót ten jest zapisany w P 115 uncjałą i prawidłowy jego zapis to:

„XIC” z górną kreską, a nie XIΣ z górną kreską.

Ja natomiast błędnie zapisałem ten skrót dzisiejszymi dużymi literami jako XIΣ, bo sądziłem, że w P 115 jest on napisany małymi greckimi literami.

Okazuje się natomiast, że ten skrót jest zapisany wyłącznie dużymi greckimi literami (tzw. uncjałą), których kształt, jaki miały one w okresie powstania P 115 był nieco tylko inny od dzisiejszego kształtu dużych greckich liter.

Więc zamiast pisać go błędnie dzisiejszymi dużymi literami greckiego alfabetu jako XIΣ należy zapisywać go również dużymi literami tego alfabetu, ale w ich kształcie z III w., czyli jako XIC.


Jednakże to wszystko w żaden sposób nie zmienia faktu, że zmiana zapisu skrótu XIΣ na prawidłowy XIC jest tylko zmianą jego formy, która w żaden sposób nie rzutuje na zmianę jego dotychczasowej treści.

Zatem to w dalszym ciągu jest skrót XIC z górną kreską, tylko że zamiast dzisiejszego kształtu ostatniej dużej litery „s” należy prawidłowo pisać tę literę w jej kształcie z III w.

Treść skrótu pozostaje zaś dokładnie ta sama, o której pisałem wcześniej.

Tak więc zmiana formy zapisu skrótu z dzisiejszej XIΣ na formę uncjalną XIC nie podważa mojej hipotezy, ale stanowi jej istotne doprecyzowanie.


Zatem skrót XIC z górną kreską nie jest moim zdaniem, o czym już wcześniej wspomniałem, żadnym skrótem od liczby 616, bo nie tworzono skrótów od liczb, które - zgodnie z greckim systemem liczbowym - wyrażano jedynie odpowiednimi literami greckiego alfabetu, a nie całymi słowami.

Poza tym jak napisałem wcześniej tutaj:

https://zbawienie.forumotion.com/t293p25-liczba-zwierzecia-666

„gdyby w tym miejscu kopista chciał zapisać po prostu liczbę 616, to zapisałby ją jako trzy litery „ΧIΣ”, ale bez kreski nad nimi”, a prawidłowo - jako trzy litery XIC, ale bez górnej kreski.

Zaś całymi słowami wyraża się nie liczby, a liczebniki, które - poza liczebnikiem nieokreślonym – bezpośrednio wskazują na liczbę, od której zostały utworzone.

I od tych liczebników tworzono czasem skróty z górną kreską. Jednak częściej tworzono skróty od greckich słów z grupy „nomina sacra”.

A ponieważ żaden liczebnik zawarty w Biblii nie pełni funkcji czyjegokolwiek imienia, to tym samym skrót XIC może oznaczać tylko i wyłącznie skrót od jednego greckiego słowa z grupy „nomina sacra”, które będzie imieniem Bestii z otchłani (a konkretnie - nowym imieniem obecnego króla otchłani, któremu na imię Apollo) i tym słowem jest słowo – pisane już teraz prawidłowo grecką uncjałą: XPICTOC (Chrystus, czyli Mesjasz - zamiast ΧΡΙΣΤΟΣ, które pisałem wcześniej współczesnymi greckimi literami), a którego liczbowym odpowiednikiem jest liczba 616.


cd.

Z kolei co do Konstantina von Tischendorfa, Kodeksu Synajskiego i Kodeksu Efrema:


Szukałem informacji na temat tego Tischendorfa, który „odnalazł” Kodeks Synajski (choć niektórzy zarzucili mu jego kradzież) oraz na temat fałszerza Simonidesa, który twierdził, że Kodeks Synajski to jego dzieło.

Sprawa rzeczywiście śmierdzi.

Można byłoby stwierdzić, że jeżeli Kodeks Synajski, który zawiera liczbę 666 rzeczywiście jest fałszerstwem, to tym gorzej dla liczby 666, ale w obliczu faktu, że liczbę tę zawiera znakomita większość greckich rękopisów NT w liczbie ok. 300, to jeden fałszywy kodeks nie ma tu żadnego znaczenia.

Nazwisko Tischendorf też jest niestety związane z Kodeksem Efrema, bowiem to właśnie Tischendorf jako jedyny dotąd odczytał cały jego tekst, a potem go opublikował:

Link: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Efrema


Jak wynika z powyższego artykułu, Kodeks Efrema – jeszcze na długo przed tym, kiedy jego odczytaniem zajął się Tischendorf - miał już za sobą dość burzliwą historię.

I choć nie ma informacji wskazujących, że Kodeks Efrema, który zawiera kombinację trzech greckich liter XIC jest fałszerstwem, to jednak kontrowersje narosłe wokół osoby Tischendorfa w związku z Kodeksem Synajskim każą mi z czystej ostrożności odnosić się do Kodeksu Efrema z pewnym dystansem.


A tak na marginesie co do Tischendorfa:

Wikipedia napisał:

Lobegott Friedrich Konstantin von Tischendorf (ur. 18 stycznia 1815 w Lengenfeldzie, zm. 7 grudnia 1874 w Lipsku) – niemiecki protestancki biblista, odkrywca ponad dwudziestu kodeksów majuskułowych. Posiadał doskonały wzrok, widział w szerszym paśmie niż przeciętny człowiek. Znał wszystkie starożytne języki, na które przełożona została Biblia.

Ciekawe, czy te jego zdolności miały naturalne pochodzenie… Ale to chyba nieistotny tutaj szczegół.


Jednak jeżeli nawet przyjąć, że Kodeks Efrema nie jest w pełni godny zaufania, to nadal pozostaje papirus 115, który nie ma nic wspólnego osobą Tischendorfa i którego autentyczność pozostaje jak na razie niepodważona.

Również patrząc na P 115 przez pryzmat jego historii, czy też szukając informacji na temat osób, które dokonały jego odkrycia (Bernard P. Grenfell, Arthur S. Hunt i W.M. Flinders Petrie) nie znalazłem informacji, które stawiałyby kwestię jego autentyczności pod jakimkolwiek znakiem zapytania:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oksyrynchos

https://pl.wikipedia.org/wiki/William_Flinders_Petrie - ciekawostka, że człowiek ten został pochowany na protestanckim cmentarzu znajdującym się na górze Syjon…

https://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=https://en.wikipedia.org/wiki/Bernard_Pyne_Grenfell&prev=search

https://en.wikipedia.org/wiki/Arthur_Surridge_Hunt

Ale trzeba będzie szukać dalej.


Zatem jak na razie załóżmy, że pozostaje jedno wiarygodne źródło zawierające grecki skrót XIC.

Jednak to, że mamy tylko jedno w tej chwili wiarygodne greckie źródło tego skrótu w obliczu ok. 300 greckich rękopisów NT zawierających kombinację dającą liczbę 666 nie podważa samej hipotezy.

Fakt, że kombinacja trzech greckich liter XIC jest tak nielicznie reprezentowana w greckich rękopisach NT w przeciwieństwie do kombinacji dającej liczbę 666 nie jest bowiem żadnym argumentem przeciwko prawdziwości tej kombinacji liter ani przeciwko prawidłowości jej umieszczenia na końcu wiersza 18 rozdziału 13 Objawienia, a wręcz przeciwnie.

Mała popularność kombinacji trzech greckich liter XIC jest dowodem na to, że jest ona niezwykle ważna (jeżeli rzeczywiście oznacza ona prawdziwe imię Bestii z otchłani tj. prawdziwe, nowe imię Apolla, który będzie następcą szatana na ziemi z woli samego Boga oraz liczbę nowego imienia Apolla). Dlatego też szatan chciał ją koniecznie ukryć i zrobił to z powodów, o których pisałem wcześniej, skutecznie zastępując ją kombinacją dającą liczbę 666.

Tyle że znów - w ostatecznym rozrachunku plany szatana ukrycia znaczenia skrótu XIC spełzają na niczym, bowiem Bóg i tak wyśle anioła, który w czasie wielkiego ucisku będzie przestrzegał ludzi, aby nie przyjmowali znamienia Bestii na swoją rękę lub czoło:

Ap 14:9:

(9) A inny anioł, trzeci, przyszedł w ślad za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeśli kto wielbi Bestię, i obraz jej, i bierze sobie jej znamię na czoło lub rękę, (10) ten również będzie pić wino zapalczywości Boga przygotowane, nie rozcieńczone, w kielichu Jego gniewu; i będzie katowany ogniem i siarką wobec świętych aniołów i wobec Baranka. (11) A dym ich katuszy na wieki wieków się wznosi i nie mają spoczynku we dnie i w nocy czciciele Bestii i jej obrazu, i ten, kto bierze znamię jej imienia. (12) Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa. (13) I usłyszałem głos, który z nieba mówił: Napisz: Błogosławieni, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny.

A skoro anioł będzie przestrzegał ludzi w wielkim ucisku (a więc tych, którzy nie będą w tym czasie przebywali na sadzie na pustyni) przed przyjęciem znamienia Bestii, a jak wiemy z Ap 13:16-18 tym zmanieniem będzie przecież imię Bestii oraz liczba jej imienia, to oznacza, że tym samym anioł będzie musiał powiedzieć wówczas ludziom, jak będzie wyglądało to znamię Bestii, czyli będzie musiał wówczas wyjawić im zarówno nowe imię Bestii, jak i liczbę jej imienia.

Być może więc anioł wówczas powie, że Bestia z otchłani, a konkretnie upady anioł Apollo sam siebie nazwie Chrystusem, a liczbą jego nowego imienia będzie liczba 616, zastąpiona przez szatana liczbą 666 m.in. z tego powodu, aby - zgodnie z zamiarem szatana – Apollo, „syn” szatana, skusił jak najwięcej ludzi do przyjęcia jego znamienia.


Poza tym, jak już wcześniej wspomniałem, ta hipoteza jest ważna tylko w przypadku, gdy chociaż jeden z manuskryptów zawierających tekst Objawienia Jana w języku greckim i jednocześnie zawierających skrót XIC jest autentyczny.

A skoro nadal pozostaje jedno wiarygodne źródło w postaci P 115, to ta hipoteza nadal pozostaje ważna.

Odrodzony napisałeś ciekawą hipotezę.

Zadajmy sobie pytanie dlaczego świat szatana by miał interes aby promować liczbę 666 i ukrywać liczbę 616???

Odpowiedź jest prosta:

Mat 24 napisał:(24) Powstaną bowiem fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych.

Tak, Obserwator zauważył, że druga Bestia to może być grupa fałszywych proroków (pod wodzą Pawła z Tarsu).

Zauważmy jedną, szatański świat przedstawia jako liczbę Bestii - czyli coś negatywną liczbę 666 co powoduje, że nikt nie zna prawdziwej liczby imienia Bestii czyli 616 i jej nie bada.

Co jeszcze ciekawsze liczba 616 oznacza tytuł Chrystusa czyli Mesjasza. A co mówi Isus:

Mat 24 napisał:(23) Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Pomazaniec albo tam, nie wierzcie.
(24) Powstaną bowiem fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych.
(25) Oto powiedziałem wam.
(26) Gdyby więc wam powiedzieli: Oto jest na pustyni - nie wychodźcie; oto jest w kryjówce - nie wierzcie.
(27) Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego,
(28) Bo gdzie jest padlina, tam zlatują się sępy. 

Co głosić mają fałszywi prorocy??? 

Fałszywego Mesjasza. Czyli liczę 616.

A teraz zauważmy Paweł z Tarsu głosił swojego Mesjasza :

Gal 1 napisał:(6) Dziwię się, że tak prędko dajecie się odwieść od tego, który was powołał w łasce Chrystusowej do innej ewangelii,
(7) Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową.
( Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty!
(9) Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Jeśli wam ktoś zwiastuje ewangelię odmienną od tej, którą przyjęliście, niech będzie przeklęty!
(10) A teraz, czy chcę ludzi sobie zjednać, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Bo gdybym nadal ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusowym.
(11) A oznajmiam wam, bracia, że ewangelia, którą ja zwiastowałem nie jest pochodzenia ludzkiego;
(12) Albowiem ja nie otrzymałem jej od człowieka, ani mnie jej nie nauczono, lecz otrzymałem ją przez objawienie Isusa Chrystusa.

Paweł przeklina nawet anioła oraz ludzi (apostołów) ponieważ ci przeczyli objawieniu jakie Paweł dostał od swojego Chrytusa.

Zauważmy Bestia o rogach baranka, ma namówić ludzi do postawienia posąg zwierzęciu oraz przyjęcie znamienia z jej liczby imienia. 

A teraz zauważmy Thelema co głosi, o tym pisał Wróg Kozłów:

Wróg Kozłów napisał:„21.Mój wizerunek umieść na Wschodzie; nabędziesz ten, który ci wskażę, szczególny, nie taki, co znasz. Nagle uczynisz to z niezwykłą łatwością.
22.Inne wizerunki zgromadź wokół mnie, by mnie wspierały; niech wszystkie będą czczone, albowiem wzrosną w swej sile, aby mnie wywyższyć. Jestem widzialnym przedmiotem czci; inni stanowią tajemnicę; są oni dla Bestii & jego Małżonki, i dla tych, którzy zwycięsko przeszli Próbę x. Cóż to jest? Dowiesz się.”

Słowa:"Nagle uczynisz to z niezwykłą łatwością." wskazywałyby, że ludzie bezmyślnie ją zaakceptują i pozwolą ją postawić bez większych oporów.
Jak wielkie protesty widzimy, gdy chcą stawiać "łuk baala"?

O jakie inne wizerunki chodzi???

Pomyślmy jakie wizerunki Watykan - Wielka Nierzadnica stawia od wieków??

Jak nie Pawłowego Chrytusa, czy to ukrzyżowanego czy w innej formie jako obiekt kultu:



Oto posąg Chrytusa w Rio na wzgórzu.

Watykan od wieków promuje kult swojego Chrytusa i jego wizerunek choć Tora i deklaog jasno mówi:

Wyjścia 20 napisał:(2) Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
(3) Nie będziesz miał innych bogów poza mną.
(4) Nie czyń  dla siebie bożka ani podobizny czegokolwiek, co jest na niebie w górze, i co jest na ziemi w dole, i czegokolwiek, co jest w wodzie pod ziemią.
(5) Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą,

Tora brzmi jasno nie wolno czynić żadnej podobizny bożka. Tymczasem Watykan przez wieki czynił wizerunki swojego Chrytusa jako obiekt kultu.

Mat 24 napisał:(15) Gdy więc ujrzycie na miejscu świętym ohydę spustoszenia, którą przepowiedział prorok Daniel - kto czyta, niech uważa -

Czym jest ohyda spustoszenia???

Ap 13 napisał:(14) I zwodzi mieszkańców ziemi przez cuda, jakie dano mu czynić na oczach zwierzęcia, namawiając mieszkańców ziemi, by postawili posąg zwierzęciu, które ma ranę od miecza, a jednak zostało przy życiu.
(15) I dano mu tchnąć ducha w posąg zwierzęcia, aby posąg zwierzęcia przemówił i sprawił, że wszyscy, którzy nie oddali pokłonu posągowi zwierzęcia, zostaną zabici.

Tu jest mowa o tym, ze na wzgórzu Syjon ma powstać nie świątynia ale posąg zwierzęcia czyli wizerunek kogoś a nie budynek.

Ten posąg ma ożyć. 

Zauważmy Syjonizm w planie 3 wojen ma zostać zniszczony czyli plan zbudowania 3 świątyni ma upaść.

Co jeśli na wzgórzu Syjon ma powstać wizerunek fałszywego Mesjasza który ożyje???

Dlatego być może zmarginalizowano liczbę 616 a promowano liczbę 666.

Co jeszcze ciekawsze Watykan w tej modlitwie:


Pokazuje, że ważnym elementem kultu Lucyfera jest kult jego syna jego Chrytusa. 

Ap 13 napisał:(1) I widziałem wychodzące z morza zwierzę, które miało dziesięć rogów i siedem głów, a na rogach jego dziesięć diademów, a na głowach jego bluźniercze imiona.
(2) A zwierzę, które widziałem, było podobne do pantery, a nogi jego jak u niedźwiedzia, a paszcza jego jak paszcza lwa. I przekazał mu smok siłę swoją i tron swój, i wielką moc.
(3) A jedna z głów jego była śmiertelnie raniona, lecz śmiertelna rana jego była wygojona. I cała ziemia szła w podziwie za tym zwierzęciem.
(4) I oddali pokłon smokowi za to, że dał zwierzęciu moc, a także zwierzęciu oddali pokłon, mówiąc: Któż jest podobny do zwierzęcia i któż może z nim walczyć?

Zauważmy smok oddaje władzę swojemu synowi, swojemu Chrytusowi, o tym mówi Izajasz:

Iz 14 napisał:(12) O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów!
(13) A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy.
(14) Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym.
(15) A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści.

Syn smoka Bestia spadła na dno otchłani czyli została zraniona w głowę. Jej wyjście z otchłani to zapewne jest śmiertelnie raniona głowa która została wygojona. Czyli jest to zapewne cudowne ożywienie posągu Bestii na Syjonie.

Ap 17 napisał:( Zwierzę, które widziałeś, było i już go nie ma, i znowu wyjdzie z otchłani, i pójdzie na zatracenie. I zdumieją się mieszkańcy ziemi, których imiona nie są zapisane w księdze żywota od założenia świata, gdy ujrzą, że zwierzę to było i że go nie ma, i że znowu będzie.

Zwierzę którego już nie ma???

Otóż chodzi zapewne o to, że w czasie gdy Janowi było dawane objawienie owa Bestia była w otchłani.

A teraz zauważmy listy Piotra (których autorem nie był Piotr ale zapewne Paweł lub ktoś z jego uczniów) co głoszą???

1 list piotra 3 napisał:(18) Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony życiu.
(19) W nim też poszedł i zwiastował duchom będącym w więzieniu,
(20) Które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której tylko niewielu, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę.
(21) Ona jest obrazem chrztu, który teraz i was zbawia, a jest nie pozbyciem się cielesnego brudu, lecz prośbą do Boga o dobre sumienie przez zmartwychwstanie Isusa Chrystusa,
(22) Który wstąpił na niebiosa, siedzi na prawicy Bożej, a poddani mu są aniołowie i zwierzchności, i moce.

Zobaczmy Chrytus Pawła zszedł do Otchłani aby nieść wieść mieszkańcom tego miejsca, że Bóg wybaczył im winę. A ci mieszkańcy to przecież demony czyli duchy upadłych oraz upadli aniołowie czyli ich Ojcowie. 

1 list Piotra 4 napisał:(4) Przy tym dziwią się temu, że wy nie schodzicie się razem z nimi na takie lekkomyślne rozpusty, i oczerniają was.
(5) Zdadzą oni sprawę temu, który gotów jest sądzić żywych i umarłych.
(6) W tym celu bowiem i umarłym głoszona była ewangelia, aby w ciele osądzeni zostali na sposób ludzki, ale w duchu żyli na sposób Boży.

 Umarłym głoszona ewangelia ciekawe???


A teraz co głosi Paweł:

Efezjan 4 napisał:( Dlatego powiedziano: Wstąpiwszy na wysokość, Powiódł za sobą jeńców I ludzi darami obdarzył.
(9) A to, że wstąpił, cóż innego oznacza, aniżeli to, że wpierw zstąpił do podziemi?
(10) Ten, który zstąpił, to ten sam, co i wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.

Pawłowy Chrytus wstąpił do Otchłani. A to jest oficjalna nauka Wielkiej Nierządnicy o jej Chrytusie:

wikiepdia napisał:Zstąpienie Chrystusa do piekieł (otchłani) (łac. Descensus ad inferos) – zawarte w Apostolskim symbolu wiary w artykule „zstąpił do piekieł” określenie wydarzeń w perspektywie czasowej, mających miejsce pomiędzy śmiercią a zmartwychwstaniem Jezusa. Zstąpienie do piekieł jest uznawane w teologii chrześcijańskiej za element zbawczego dzieła Chrystusa i istotną część historii zbawienia. Artykuł o zstąpieniu do piekieł w dziejach Kościoła był różnie interpretowany, jest również obiektem zainteresowań współczesnej myśli teologicznej^[1].

[ltr]

Spis treści

  [ukryj] [/ltr]

• 1Podstawy biblijne
  
• 2W początkach chrześcijaństwa
  
  
  
  • 2.1W Symbolu Apostolskim oraz innych wyznaniach wiary i orzeczeniach Kościoła
    
  • 2.2W księgach apokryficznych
    
  • 2.3Świadectwa pisarzy wczesnochrześcijańskich
    
  
  
  
• 3Interpretacja teologiczna
  
  
  
  • 3.1W katolicyzmie
    
  • 3.2W prawosławiu
    
  • 3.3W protestantyzmie
    
  
  
  
• 4Przypisy
  
• 5Bibliografia
  

Podstawy biblijne[edytuj]

Jako nowotestamentową podstawę artykułu wiary o zstąpieniu do piekieł przytacza się zwykle trzy teksty^[2]:

• Przecież i Chrystus raz cierpiał za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby przyprowadzić was do Boga. Zabity wprawdzie w ciele, przez Ducha jednak został ożywiony. W Nim też poszedł i ogłosił ocalenie duchom zamkniętym w więzieniu, nieposłusznym wówczas, gdy Bóg wyczekiwał cierpliwie za dni Noego, kiedy była budowana arka. W niej tylko niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. (1 P 3,18–20 BE)
  
  
• Po to przecież także umarłym została ogłoszona Dobra Nowina, aby, jeśli nawet zostali osądzeni po ludzku w ciele, żyli jednak w duchu po Bożemu. (1 P 4,6 BE)
  
  
• Dlatego mówi Pismo: „Gdy wstąpił na wysokości, zniewolił niewolę BT: „wziął do niewoli jeńców”], rozdał dary ludziom”. Czy zaś to, że wstąpił, nie znaczy, że również zstąpił w najniższe obszary ziemi? Ten, który zstąpił, jest tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. (Ef 4,8–10 BE)
  
  

W początkach chrześcijaństwa[edytuj]

W Symbolu Apostolskim oraz innych wyznaniach wiary i orzeczeniach Kościoła[edytuj]

Wyznanie apostolskie stwierdza, że Chrystus:
...ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł (κατελθόντα εἰς τὰ κατώτατα), trzeciego dnia zmartwychwstał,^[3]
Artykuł o zstąpieniu do otchłani wszedł w skład Symbolu Apostolskiego w końcowej fazie jego formułowania. Pierwszym znanym wyznaniem wiary zawierającym ten artykuł jest Wyznanie z Akwilei z 370 roku, znane z relacji Rufina z Akwilei. Występował też w deklaracjach synodów z Sirmium (359), Nicei (359) i Konstantynopola (360)^[1].

W księgach apokryficznych[edytuj]

Wzmianki o zstąpieniu do otchłani znajdują się w księgach apokryficznych: Ewangelii Piotra, Ewangelii Nikodema, Ewangelii Bartłomieja, Liście Apostołów, Odach Salomona, Wyroczniach sybillińskich i Testamencie Dana. Ewangelia Nikodema podaje długi i dokładny opis zstąpienia do Hadesu jako triumfalnego wkroczenia w królestwo śmierci^[4].

Świadectwa pisarzy wczesnochrześcijańskich[edytuj]

O zstąpieniu do piekieł wspominają liczni Ojcowie Apostolscy i Ojcowie Kościoła. Wielu spośród nich podkreśla soteriologiczny charakter zstąpienia. Należą do nich m.in. Ignacy Antiocheński, Justyn Męczennik, Ireneusz z Lyonu, Meliton z Sardes, Cyryl z Aleksandrii, Epifaniusz z Salaminy, Hieronim ze Strydonu i Jan z Damaszku^[5].
We wczesnym chrześcijaństwie istniały dwa modele zstąpienia do piekieł, oparte na dwóch wzorach antropologicznych. Model semicki podkreślał zstąpienie do otchłani całego Chrystusa jako osoby, według modelu greckiego do otchłani zstąpiła jedynie dusza Chrystusa^[6].
Ojcowie Kościoła sprzeciwiali się utożsamianiu pogrzebania Jezusa ze zstąpieniem do piekieł^[7].

Interpretacja teologiczna[edytuj]

W katolicyzmie[edytuj]

Oficjalna nauka Kościoła katolickiego na temat zstąpienia do piekieł znajduje się w KKK 631–637.
Tomasz z Akwinu pisał na temat zstąpienia Chrystusa do Otchłani (limbus) w Summa Theologiae.III, q. 52, a. 6.
Jan Paweł II pisał, że: Zstąpienie do otchłani obrazowo wyraża zwycięstwo Chrystusa nie tylko nad śmiercią, ale również nad szatanem, zwycięstwo, które spowodowało wyzwolenie ludzkości spod dominacji złego ducha.^[8]

W prawosławiu[edytuj]

Zstąpienie do piekieł odgrywa istotną rolą w teologii i pobożności Kościoła wschodniego. Uznawane jest ono za przejaw wywyższenia Chrystusa. Podkreślana jest jego rola soteriologiczna: stanowi ono zwycięstwo nad śmiercią i szatanem, i tym samym drogę do przebóstwienia człowieka. Ikonografia prawosławna przedstawia zstąpienie do piekieł jako wyrwanie z mocy śmierci całego rodzaju ludzkiego, symbolizowanego przez pierwszych rodziców, i tym samym wskazuje na uniwersalny charakter zbawienia^[9].

W protestantyzmie[edytuj]

Luteranizm
Teologia luterańska uznaje zstąpienie Chrystusa do otchłani za pierwszy stopień wywyższenia Chrystusa^[10]. Najszerszy wykład nauczania luterańskiego na temat zstąpienia do piekieł znajduje się w Formule zgody, a przede wszystkim w artykule IX, konkretnie temu zagadnieniu poświęconym. Według niej do otchłani zstąpił cały Chrystus, w swej boskiej i ludzkiej naturze. Zstąpienie do otchłani miało charakter zbawczy, było zwycięstwem Chrystusa i wyrwaniem wierzących z mocy śmierci, potępienia i szatana. Księga opowiada się w nim za jak najprostszym rozumieniem artykułu wiary jako zwycięstwa Chrystusa i nie zagłębianiem się, w jaki sposób się ono dokonało. W kwestiach bardziej szczegółowych Formuła zgody odwołuje się do kazania wygłoszonego przez Marcina Lutra w Torgawie w 1533 roku, którego istotne elementy sama zawiera. Luter był zdania, że Chrystus zstąpił do piekieł duszą i ciałem, a sposób w jaki się to dokonało, przy jednoczesnym pozostaniu ciała w grobie, uznaje za tajemnicę Boga. Uznanie integralności osoby Chrystusa było w znacznej mierze pochodną polemiki w zakresie teologii eucharystycznej, w której luteranizm opowiadał się za realną obecnością ciała i krwi Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej^[11].
Nauczanie Formuły zgody na temat zstąpienia do piekieł jest polemiką z poglądami reformatorów szwajcarskich i ich naśladowców^[12].
Reformacja szwajcarska
Odmienną od tradycyjnej interpretację artykułu o zstąpieniu do piekieł uznawali reformatorzy szwajcarscy. Huldrych Zwingli utożsamiał zstąpienie z piekieł z pogrzebaniem; artykuły „pogrzebion” i „zstąpił do piekieł” były jego zdaniem synonimiczne. Jan Kalwin w dziele Institutio religionis christianae tłumaczył zstąpienie do piekieł jako przeżycie wewnętrznej męki. Również Katechizm Heidelberski w odpowiedzi na 44 pytanie poświadcza, że reformatorzy szwajcarscy pojmowali zstąpienie do piekieł jako najgłębszy punkt cierpienia Chrystusa. Wśród teologów luterańskich podobne nauczanie prezentował Jan Aepinus, według którego zstąpienie do piekieł było karą poniesioną za grzechy pierworodne ludzi i ostatnim etapem poniżenia Chrystusa, a zwycięstwo nad piekłem zostało odniesione przez cierpienie^[13].
Socynianizm
Bracia polscy w XVI wieku, unitarianie w XVII wieku, i obecni chrystadelfianie wierzą, że słowo „piekło” (Hades) oznacza grób, i że Jezus umarł i 3 dni nie żył.

Jak widać całe chrześcijaństwo Pawłowe głosi Chrystusa który w zszedł do Otchłani aby głosić jej mieszkańcom zbawienie.

Ciekawie napisał Cyryl, ale chciałem uzupełnić i zwrócić uwagę :

Ap.J. 17 napisał:Zwierzę, które widziałeś, było i już go nie ma, i znowu wyjdzie z otchłani, i pójdzie na zatracenie. I zdumieją się mieszkańcy ziemi, których imiona nie są zapisane w księdze żywota od założenia świata, gdy ujrzą, że zwierzę to było i że go nie ma, i że znowu będzie.

jak widać w tym cytacie mamy obraz "mieszkańców ziemi" którzy przyglądają się  posągowi zwierzęcia i rozpoznają go że był, potem go nie było i znowu jest. Do tego się zdumiewają.

Więc to nie mogą być  normalni ludzie, ponieważ człowiek żyje zaledwie 100 lat! I nigdy nie widział nikogo z otchłani chodzącego po ziemi.
Trzeba  widzieć tu  zwierzchności, oraz demony. Ja bym stawiał na te drugie. Ponieważ  demony są również mieszkańcami ziemi, skazane na tułaczkę przez Boga. W dodatku demony jako dusze nefilinów na bank nie są zapisani w "Księdze Żywota". Ponieważ powstali dzięki grzechowi aniołów

Ale teraz pytanie Cyrylu:  
Jakie jest prawdopodobieństwo że chrześcijanie pawłowi, ci z szeregów protestantów i ewangelików skłonią się ku zbudowaniu bałwana jakby nie było ?
Przecież oni będą podejrzewać że tu coś śmierdzi. Co musieli by robić fałszywi prorocy by ich przekonać?. W dodatku wmówić im że to Chrystus!
Oczywiście katolik jest bardziej do tego przysposobiony niż ewangelik!